Postanowienie SN z dnia 26 września 2019 r., sygn. II KO 36/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie J.B.
skazanego z art. 148 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 26 września 2019 r.,
wniosku skazanego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 7 grudnia 2016 r., sygn. akt II AKa (…),
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 8 marca 2016 r., sygn. akt XVIII K (…)
na podstawie art. 545 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
odmówić przyjęcia wniosku wobec jego oczywistej bezzasadności
UZASADNIENIE
W przedstawionym Sądowi Najwyższemu przez Sąd Apelacyjny w (…) w dniu 8 kwietnia 2019 r. piśmie z lutego 2019 r. – podobnie jak w kolejnych pismach z 29 kwietnia 2019 r. i 9 maja 2019 r., a także przekazanym w związku z postanowieniem Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 28 maja 2019 r., sygn. akt IV Ko (…), piśmie z dnia 28 stycznia 2019 r. – J.B. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 7 grudnia 2016 r., sygn. akt II AKa (…), zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 8 marca 2016 r., sygn. akt XVIII K (…). W swoim wniosku podał, że na skutek popełnionych przez organy ścigania i orzekające w sprawie Sądy przestępstw i naruszeń prawa, jakich się dopuściły oraz przestępstw popełnionych przez świadków oskarżenia został niesłusznie skazany za przestępstwo zakwalifikowane z art. 148 § 1 i art. 207 § 1 w zw. z art. 11 § 2 k.k. J.B. podniósł, że w dotyczącym go prawomocnie zakończonym postępowaniu doszło do naruszenia zasad: prawdy materialnej, trafnej represji, obiektywizmu, domniemania niewinności, in dubio pro reo i prawa do obrony, z uwagi na: wpływanie przez organy procesowe na osoby przesłuchiwane poprzez sugerowanie im treści wypowiedzi, pozbawienie go prawa zadawania pytań, odrzucenie jego wniosków dowodowych, w tym odnośnie do zastosowania wariografu, niesprawdzenie i pominięcie okoliczności podawanych przez niego, pomimo pełnego wyjaśnienia wszystkiego, co jest mu wiadome w sprawie, naruszenie reguł związanych z jego przesłuchaniem, które nastąpić miało w świetlicy komisariatu Policji oraz w trakcie którego miał być stosowany względem niego przymus w celu zmuszenia go do przyznania się do winy. J.B. wskazał nadto, że został skazany na podstawie fałszywych zeznań M.A., która sama była poszukiwana przez Policję w związku z popełnionymi przestępstwami gospodarczymi oraz byłego męża pokrzywdzonej – B.B. – który się nad nią znęcał. Przestępstwa wedle wnioskodawcy dopuścić się miał również kolejny świadek - M.B. – z uwagi na tworzenie fałszywych dowodów przestępstwa w związku z dostarczeniem Sądowi zębów nieznanego pochodzenia i twierdzeniem, że zostały one wybite pokrzywdzonej przez wnioskodawcę, w konsekwencji czego powołany został biegły, który przedstawił fałszywą opinię, dopuszczając się w ten sposób przestępstwa. Wnioskodawca wskazał również na niezbadanie bilingów telefonicznych i smsów otrzymywanych przez pokrzywdzoną, które mogły w jego ocenie doprowadzić do rzeczywistego sprawcy, co świadczyło o niedopełnieniu obowiązków przez policjantów. Podnosił również zastrzeżenia w związku z niezidentyfikowaniem osoby, od której pochodzą odciski palców na butelce znajdującej się w mieszkaniu, co przemawiało jego zdaniem za celowym działaniem nakierunkowanym na ukrycie rzeczywistego sprawcy. Wnioskodawca zakwestionował również brak poczynienia ustaleń odnośnie do tego, kto zabrał z mieszkania oszczędności w wysokości 9.000 zł, które mogłoby naprowadzić na osobę sprawcy. Podniósł również, że na nagraniach zarejestrowanych w sklepie „Ż.” pokrzywdzona była sama, co wskazuje na jego niewinność. J.B. zarzucił również niezbadanie możliwości, że jakaś osoba poszła za pokrzywdzoną, gdy ta wracała ze sklepu do mieszkania, zwłaszcza, że pominięto jakoby zeznania sąsiadów, którzy mieli wskazywać na to, że widzieli nieznanego mężczyznę wychodzącego z mieszkania. Wszystkie przywołane tu okoliczności przemawiały zdaniem wnioskodawcy za bezzasadnym skazaniem go. Dlatego też na podstawie art. 540 § 1 pkt 1 i 2a k.p.k. oraz art. 541 § 1 i art. 542 § 1 k.p.k. wniósł on w konkluzji o wznowienie postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
