Postanowienie SN z dnia 12 września 2019 r., sygn. I PK 246/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko S. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 września 2019 r.,
skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P.
z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt VI Pa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt VI Pa (…), Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. – w sprawie z powództwa M. K. przeciwko S. Spółce z o.o. w W.– oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt IV P (…), oddalającego powództwo o zapłatę odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Powyższy wyrok Sądu Okręgowego powódka zaskarżyła skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano, że skarga jest oczywiście uzasadniona (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.). Uzasadniając oczywistą zasadność skargi kasacyjnej autorka skargi wskazała między innymi, że: „Sąd Okręgowy stwierdzając, że Powódka ciężko naruszyła podstawowe obowiązki pracownicze w istocie nie rozstrzygnął o postaci winy, jaką można Jej przypisać, co dla oceny działania pracownika z punktu widzenia prawidłowej oceny zarzutu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych posiada kluczowe znaczenie. Sąd ograniczył się wyłącznie do lakonicznego stwierdzenia, nie popartego szerszymi wywodami prawnymi, że powódka nie potrafiła zbudować odpowiedniej atmosfery wśród podległych jej pracowników, nastawiała pracowników jednych przeciwko drugim, poza wyzwiskami i upokorzeniami pracowników podejmowała inne działania mające na celu uprzykrzenie życia podległym pracownikom, ingerowała w życie prywatne pracowników…”; „…W sposób nieuprawniony Sąd II instancji przyjął, że naganne zachowania powódki utrzymywały się od dłuższego czasu pomimo przeprowadzonych z nią rozmów w tej sprawie przez przełożonego. Pozwana spółka nie przedstawiła na tą okoliczność żadnych dowodów, a świadkowie – przełożeni powódki zaprzeczyli, by kiedykolwiek rozmawiali z powódka na ten temat, natomiast przyznali, że nie mieli do powódki żadnych zastrzeżeń i nie otrzymywali żadnych skarg na jej postępowanie od podległych jej pracowników…”; „…Sąd II instancji nie rozważył także zachowania Pozwanego pracodawcy z punktu widzenia rzeczywistych przyczyn rozwiązania stosunku pracy z powódką. Wedle zeznań świadka M. G. przyczyną zwolnienia powódki były zeznania, które powódka złożyła na korzyść M. G. w postępowaniu karnym, podważając wiarygodność pracodawcy i bezpodstawność złożonego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa dotyczącej rzekomej kradzieży mienia na szkodę spółki. Świadkowie A. B., I. S., M. C. również w sposób pośredni wysnuły wniosek, że zwolnienie z pracy świadka M. G. miało bezpośredni wpływ na rozwiązanie umowy o pracę z powódką. Nie bez znaczenie pozostaje okoliczność, że informacje o rzekomym naruszeniu obowiązków pracowniczych przez powódkę pozwany pracodawca powziął w okresie przekraczającym miesiąc od daty złożenia oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy…”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
