Postanowienie SN z dnia 11 września 2019 r., sygn. IV CSK 605/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Roman Trzaskowski

w sprawie z wniosku H. Z. Z.
‎przy uczestnictwie Gminy Miasta S. i E. Ł.
‎o stwierdzenie nabycia prawa własności nieruchomości przez zasiedzenie,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 11 września 2019 r.,
‎na skutek dwóch skarg kasacyjnych uczestników postępowania:

Gminy Miasta S. oraz E. Ł.

od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
‎z dnia 24 maja 2018 r., sygn. akt XVI Ca (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i zasądza od uczestniczek na rzecz wnioskodawczyni kwoty po 2700 (dwa tysiące siedemset) zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

H. Z. Z. wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nabycia przez siebie w drodze zasiedzenia prawa własności bliżej oznaczonej nieruchomości położonej w S., dla której w Sądzie Rejonowym w S. prowadzona jest księga wieczysta kw nr (…) (dalej - „Nieruchomość”), z dniem 1 października 2005 r.

Postanowieniem z dnia 10 lipca 2017 r. Sąd Rejonowy w S. oddalił wniosek, a postanowieniem z dnia 24 maja 2018 r. Sąd Okręgowy w G. zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że stwierdził, iż wnioskodawczyni nabyła przez zasiedzenie z dniem 27 maja 2005 r. prawo własności Nieruchomości.

W skardze kasacyjnej, w uzasadnieniu wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, uczestniczka Gmina Miasto S. wskazała przyczynę kasacyjną określoną w art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c. W jej ocenie w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, a mianowicie: 1. czy sformułowanie użyte w art. 176 § 1 i 2 k.c. „obecny posiadacz” oznacza posiadacza, który jest „obecnym posiadaczem” na datę, na jaką Sąd stwierdza nabycie prawa własności przez zasiedzenie, czy też musi być „obecnym posiadaczem" jednocześnie w dacie określonej powyżej, jak ‎i w dacie składania wniosku o stwierdzenie nabycia prawa własności przez zasiedzenie oraz w dacie orzekania przez Sąd nabycia prawa własności przez zasiedzenie; 2. czy sformułowanie użyte w art. 176 k.c. „może doliczyć” i „może być doliczony” oznacza, że doliczenie okresu posiadania poprzednika jest dyspozytywne dla „obecnego posiadacza”, który ma takie uprawnienie i przywilej, jednakże wynikający z faktu bycia „obecnym posiadaczem”. Zdaniem skarżącego, założenie racjonalności ustawodawcy nakazuje przyjąć, że sformułowania te były celowe i oznaczają, iż „obecny” posiadacz oznacza posiadacza aktualnego zarówno na datę stwierdzenia zasiedzenia, wnioskowania oraz orzekania, natomiast sformułowanie „obecny posiadacz może doliczyć” oznacza dyspozytywność, warunkowaną posiadaniem statusu „obecnego posiadacza”.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się