Postanowienie SN z dnia 11 września 2019 r., sygn. IV CSK 191/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Trzaskowski
w sprawie z powództwa P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.
przeciwko E. Spółce Akcyjnej w S.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej Syndyka masy upadłości F. Spółki Akcyjnej w upadłości likwidacyjnej w P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 września 2019 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 6 czerwca 2018 r., sygn. akt I AGa (…); I AGz (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12500 (dwanaście tysięcy pięćset) zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2018 r. Sąd Apelacyjny w (…) zmienił wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 28 marca 2017 r. w punkcie pierwszym w ten sposób, że obniżył zasądzoną od pozwanego E. S.A. w S. (dalej – „G.”) na rzecz powodowego P. Sp. z o.o. w G. kwotę z 5.766.227,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi do kwoty 5.708.263,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi, a w pozostałej części powództwo oddalił i oddalił apelację pozwanego w pozostałej części.
W skardze kasacyjnej, w uzasadnieniu wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, pozwany wskazał przyczynę kasacyjną określoną w art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c. W jego ocenie skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, co wynika przede wszystkim z naruszenia art. 65 § 2 k.c. przez błędną wykładnię akapitu 6 umowy gwarancji. Zgodnie z tym postanowieniem, to powód ma skierować wszelkie żądania zapłaty z gwarancji jednocześnie do obu gwarantów a ich wysokość musi być proporcjonalna do udziału odpowiedzialności gwarantów w pełnej sumie gwarancyjnej. Obowiązek prawidłowego wyliczenia kwoty żądania obciążał powoda a nie pozwanego i nie można przyjmować, że w sytuacji błędnego kwotowo żądania zapłaty z gwarancji, gwarant ma sam je poprawiać, zastępując beneficjenta, zwłaszcza gdy gwarancja udzielona była przez dwóch gwarantów, a kwota ma być proporcjonalnie rozdzielona między każdego z nich. Skoro Sąd drugiej instancji stwierdził, że żądanie zapłaty złożone przez powoda było błędne w zakresie kwoty 150.859,60 zł, to – zdaniem skarżącego - oczywistym jest, że nie spełniało ono wymagań formalnych (jedno z nich określa akapit 6) i pozwany miał prawo odmówić wypłaty świadczenia z gwarancji. Wykładnia tych wymagań powinna być bardzo rygorystyczna, tak jak rygorystyczne jest zobowiązanie gwaranta wynikające z natury gwarancji. Zwłaszcza, że w przypadku nieuprawnionej wypłaty z gwarancji pozwany traci prawo regresu do zleceniodawcy gwarancji. Zdaniem pozwanego, zaskarżony wyrok powoduje poważne zachwianie pewności obrotu prawnego, gdyż godzi w wykształconą przez praktykę obrotu gospodarczego zasadę, że tylko żądanie zapłaty z gwarancji, spełniające wszystkie warunki formalne przewidziane w gwarancji, aktualizuje odpowiedzialność gwaranta. Zagraża też stabilności systemu finansowego w Polsce, który oparty jest na finansowych (bankach i ubezpieczycielach) działających m.in. na rynku gwarancji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
