Postanowienie SN z dnia 11 września 2019 r., sygn. III UK 340/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania A. P.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K.
o wysokość świadczenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 września 2019 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
A.P. od wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 5 kwietnia 2018 r. sygn. akt III AUa (…), oddalającego apelację wnioskodawcy od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 23 marca 2017 r., sygn. akt IV U (…), oddalającego jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. z dnia 16 maja 2016 r. zawieszającej wypłatę świadczenia emerytalnego ze względu na zbieg prawa do więcej niż jednego świadczenia, z których wypłacane może być tylko jedno - wyższe albo wybrane przez ubezpieczonego.
W skardze zarzucono naruszenie prawa materialnego: tj. naruszenie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1883 r., poz. 139 ze zm.) przez nieuwzględnienie praw nabytych skarżącego na podstawie tego aktu prawnego i wstrzymanie wypłaty połowy emerytury z powszechnego systemu emerytalnego; błędne zastosowanie art. 95 ust 2. ustawy z dnia 19 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.; dalej: „ustawa emerytalna”) i niezastosowanie art. 96 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej; naruszenie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 289 ze zm.), przy uznaniu, że w przypadku nabycia renty od 1 grudnia 1989 r., a następnie zmiany grupy inwalidzkiej z III na II, od 1 lipca 2002 r. rentę uznaje się za nabytą na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, a nie z ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin; naruszenie art. 2, 7 i 67 Konstytucji przez nieuwzględnienie przy rozstrzyganiu o prawach cywilnych ubezpieczonego podstawowych zasad porządku prawnego, w tym zasady ochrony praw nabytych; naruszenie art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka przez niekorzystne dla skarżącego zawieszenie wypłaty świadczenia z powodu zbiegu prawa do więcej niż jednego świadczenia, mimo że z orzecznictwa ETPC, wskazanego w toku postępowania oraz w niniejszej skardze, wynika, że o ile częściowe zredukowanie wysokości wypłacanego świadczenia znajduje uzasadnienie, o tyle zupełne zawieszenie wypłacania świadczeń należy uznać za nieproporcjonalne, które to ustalenie powinno mieć znaczenie dla oceny konstytucyjności przepisów stanowiących podstawę orzekania; naruszenie art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka przez brak należytego „rozpoznania sprawy” przy rozstrzyganiu o prawach cywilnych przejawiający się w nieustosunkowaniu się Sądu pierwszej instancji do twierdzeń i zarzutów skarżącego dotyczących naruszenia jego praw gwarantowanych w Konstytucji i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
