Postanowienie SN z dnia 11 września 2019 r., sygn. III PZ 10/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)
SSN Zbigniew Myszka
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. M.
przeciwko O. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
o zadośćuczynienie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 września 2019 r.,
zażalenia strony pozwanej na wyrok Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K.
z dnia 21 marca 2019 r., sygn. akt IV Pa (…),
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w K. do rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 21 marca 2019 r. Sąd Okręgowy w K., w sprawie z powództwa M. M. przeciwko O. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o zadośćuczynienie, na skutek apelacji M. M. od wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 30 października 2018 r., uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach w instancji odwoławczej.
Uzasadniając przyczyny wydania orzeczenia kasatoryjnego, Sąd Okręgowy stwierdził, że sąd, przystępując do rozpoznania niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności powinien ustalić, czy jest to sprawa z zakresu prawa pracy (art. 475 § 1 k.p.c.). Podkreślił, że sąd cywilny, uznając się niewłaściwym rzeczowo i przekazując sprawę do rozpoznania Wydziałowi Pracy, uznał, że powód dochodzi należności uzupełniających wynikających z „łączącego go z pozwanym stosunku pracy”, albowiem w treści pozwu „powołuje się na łączącą strony umowę o pracę”, jednakże oba Sądy nie wyjaśniły tej okoliczności, która nie tylko pozostawała w sprzeczności z przedłożoną umową zlecenia z 1 lutego 2013 r., ale także była negowana przez stronę pozwaną w odpowiedzi na pozew. W ocenie Sądu Okręgowego, ma to fundamentalne znaczenie dla oceny roszczeń powoda dochodzącego zadośćuczynienia za wypadek przy pracy, gdyż od tego zależy właściwość sądu (która powinna być ponownie rozważona i oceniona), a w dalszej ocena ewentualnej materialnoprawnej odpowiedzialności pozwanej Spółki. Inaczej bowiem kształtuje się odpowiedzialność subsydialna pracodawcy z tytułu wypadku przy pracy, a odrębnie odpowiedzialność zleceniodawcy wobec zleceniobiorcy, mimo że w obydwu tych sytuacjach będą miały zastosowanie odpowiednie przepisy prawa cywilnego. Brak oceny ze strony sądu charakteru stosunku prawnego (źródła zobowiązania) łączącego strony powoduje, że nie wyjaśniono istoty sprawy. Wyjaśnienie tej kwestii będzie wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości. Ze strony powoda niezbędne będzie także sprecyzowanie, z jakiego zdarzenia dochodzi zadośćuczynienia, bowiem w piśmie procesowym na wstępie wskazuje na wypadek z 28 listopada 2013 r., by na końcu tego pisma oraz w apelacji, odwoływać się do dwóch zdarzeń z 27 i 28 listopada 2013 r. Sąd zwrócił uwagę, że właściwy sąd będzie dokonywał oceny materialnoprawnej odpowiedzialności cywilnej pozwanej Spółki także w kontekście art. 435 k.c. (wskazywanego przez stronę powodową) bądź art. 415 k.c.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
