Wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2019 r., sygn. I UK 152/18
Sygn. akt I UK 152/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z odwołania T. M.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.
o zwrot zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 sierpnia 2019 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K.
z dnia 17 listopada 2017 r., sygn. akt X 1Ua (…),
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S. wyrokiem z dnia 31 marca 2017 r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 4 lipca 2016 r., stwierdzając, że ubezpieczony T. M. nie ma obowiązku zwrotu zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego w łącznej kwocie 42.346,57 zł, na którą składają się: należność główna w kwocie 11.518,25 zł brutto tytułem zasiłku chorobowego za okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 maja 2015 r., należność główna w kwocie 28.489,50 zł brutto tytułem świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 1 czerwca 2016 r. do dnia 25 maja 2016 r. oraz odsetki w kwocie 2.338,79 zł.
Sąd Rejonowy ustalił, że ubezpieczony w dniu 27 września 2013 r. zwrócił się do organu rentowego o wypłatę emerytury. Organ rentowy decyzją z dnia 3 grudnia 2013 r. oraz kolejną decyzją z dnia 29 września 2015 r. odmówił jednak przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury. Ubezpieczony zaskarżył obie wymienione decyzje do Sądu.
Sąd pierwszej instancji ustalił ponadto, że ubezpieczony w toku postępowania sądowego w sprawie o emeryturę, w dniu 2 stycznia 2015 r., wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia, które nastąpiło w dniu 31 grudnia 2014 r. Wypełniając ten wniosek, ubezpieczony z racji problemów ze wzrokiem zwrócił się do pracownicy ZUS o pomoc w wypełnieniu wniosku. Pracownica ZUS zadała ubezpieczonemu pytania o to, czy ma ustalone prawo do emerytury. Ubezpieczony poinformował ją zaś, że nie, ale stara się o to świadczenie przed Sądem Okręgowym. Po uzyskaniu od ubezpieczonego takiej odpowiedzi, pracownica poleciła ubezpieczonemu wypełnienie rubryk oświadczenia przez wpisanie słowa: „nie”. W związku ze złożonym wnioskiem organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 maja 2015 r. Następnie, na podstawie decyzji organu rentowego z dnia 2 czerwca 2015 r. przyznano ubezpieczonemu świadczenie rehabilitacyjne na łączny okres od dnia 1 czerwca 2015 r. do dnia 25 maja 2016 r. W okresie pobierania przez ubezpieczonego świadczenia rehabilitacyjnego Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 17 marca 2016 r. zmienił zaskarżoną przez ubezpieczonego decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury w niższym wieku z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych, poczynając od 5 października 2013 r., a organ rentowy, wykonując ten wyrok, wydał decyzję z dnia 10 czerwca 2016 r. o ustaleniu wysokości i podjęciu wypłaty emerytury.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
