Postanowienie SN z dnia 24 lipca 2024 r., sygn. II KK 213/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Paweł Kołodziejski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 24 lipca 2024 r.,
sprawy Ł. Z.
skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i in.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
z dnia 18 grudnia 2023 r., sygn. akt II AKa 105/22,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie
z dnia 13 grudnia 2021 r., sygn. akt IV K 295/20,
p o s t a n o w i ł :
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć skazanego Ł. Z. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.
[J.J.]
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 13 grudnia 2021 r., sygn. akt IV K 295/20 uznał Ł. Z. w ramach zarzuconego mu czynu z punktu 1 aktu oskarżenia za winnego tego, że w dniu 14 grudnia 2019 r. w L. w mieszkaniu przy ul. G., po uprzednim wyważeniu drzwi wejściowych do mieszkania, usiłował spowodować ciężki uszczerbek na zdrowiu A. Z. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu w ten sposób, że zadał mu co najmniej jeden cios w głowę metalową siekierą z drewnianą rękojeścią o długości 41 cm, powodując ranę cięto-rąbaną o długości 10 cm w okolicy czołowej prawej sięgającą do okostnej z jednoczesnym linijnym złamaniem kości czołowej w dnie rany, czym spowodował naruszenie czynności narządu ciała na czas dłuższy niż 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to – przyjmując za podstawę wymiaru kary art.14 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 2 pkt 1 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 2 k.k. – skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności (pkt I), zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie (pkt II). Jednocześnie na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. i art. 1 § 2 k.k. umorzył postępowanie wobec ww. w zakresie zarzuconego mu czynu z punktu 2 aktu oskarżenia, polegającego na tym, że w okresie od początku listopada 2019 r. daty dziennej nieustalonej do dnia 14 grudnia 2019 r. w L. znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją żoną K. Z. w ten sposób, że wywoływał awantury domowe, podczas których wyzywał pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, uderzał rękami po twarzy, nadto około 13 listopada 2019 r. daty bliżej nieustalonej uderzył pokrzywdzoną w głowę ręką w gipsie, powodując przerwanie ciągłości skory, przy czym czyn ten popełnił w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. (pkt III). Wyrok zawierał także rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu (pkt IV).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
