Postanowienie SN z dnia 23 lipca 2024 r., sygn. II PSK 76/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa M. M.
przeciwko D. spółce jawnej z siedzibą w K.
o rentę i odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 lipca 2024 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 11 października 2022 r., sygn. akt III APa 41/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego strony pozwanej;
3. przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego B. S. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych, powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 11 października 2022 r. oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 17 lutego 2021 r., którym zasądzono od pozwanego D. Spółki Jawnej z siedzibą w K. na rzecz powoda M. M. tytułem renty wyrównawczej w związku z utratą zdolności do zarobkowania określone w sentencji wyroku kwoty należne za dany miesiąc (pkt I) oraz oddalono powództwo w pozostałej części (pkt II).
Powód wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu drugiej instancji, zaskarżając go w całości i opierając skargę na podstawie naruszenia przepisów postępowania: (-) art. 5 k.p.c., przez nieudzielenie powodowi niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych i możliwości, a wręcz konieczności, złożenia przez niego wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego lub adwokata, w następstwie czego nastąpiło negatywne dla skarżącego rozstrzygnięcie sporu, tj. oddalenie jego apelacji, a uchybienie to niewątpliwie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy; (-) art. 381 k.p.c., przez niezastosowanie tego przepisu i niepominięcie wniosków dowodowych oraz twierdzeń pozwanego jako spóźnionych, zgłoszonych na zaawansowanym etapie postępowania, chociaż powinien on zgłosić wskazane dowody w pierwszym piśmie procesowym, czyli w odpowiedzi na pozew, gdyż podniesione twierdzenia i dowody nie były twierdzeniami i dowodami nowymi, a uchybienie to niewątpliwie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy; (-) art. 386 § 4 k.p.c., przez niezastosowanie tego przepisu i przedwczesne oddalenie apelacji powoda oraz przez błędne przyjęcie, że w sprawie doszło do rozpoznania istoty sprawy przez Sąd pierwszej instancji, podczas gdy z akt sprawy i materiału dowodowego w nich zgromadzonego wynika, iż istota sprawy nie została rozpoznana, gdyż Sąd w całości jedynie podtrzymał argumentację Sądu pierwszej instancji, niezasadnie odmówił wiarygodności dowodom przedstawionym przez powoda, w ten sposób opierając się na błędnym i nieudowodnionym stanowisku pozwanego, a uchybienie to niewątpliwie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy; (-) art. 6 k.c. w związku z art. 232 k.p.c., przez nieuzasadnione przerzucenie całego ciężaru dowodu na powoda, chociaż ze wskazanych przepisów wprost wynika, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
