Postanowienie SN z dnia 18 lipca 2024 r., sygn. I CSK 1677/24
18 lipca 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Beata Janiszewska
na posiedzeniu niejawnym 18 lipca 2024 r. w Warszawie
w sprawie z wniosku Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Lublinie
z udziałem J. W.
o umieszczenie w domu opieki społecznej bez zgody,
na skutek skargi kasacyjnej J. W.
od postanowienia Sądu Okręgowego w Lublinie
z 7 listopada 2023 r., III Ca 203/23,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. przyznaje i nakazuje wypłacić ze środków Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie na rzecz adwokata D. P. wynagrodzenie w kwocie 720 (siedemset dwadzieścia) złotych, powiększonej o należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu J. W..
UZASADNIENIE
Uczestnik J. W. wniósł skargę kasacyjną od postanowienia Sądu Okręgowego w Lublinie, oddalającego apelację skarżącego w sprawie z wniosku Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Lublinie o umieszczenie uczestnika w domu pomocy społecznej bez zgody.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jako pierwszą przyczynę przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący wskazał występowanie w sprawie istotnych zagadnień prawnych, które ujął w dwóch pytaniach.
Drugie zagadnienie odnosiło się do kwestii działań, jakie powinien podjąć sąd w sytuacji, w której uczestnik postępowania o umieszczenie w domu pomocy społecznej bez zgody wyraża w toku postępowania zgodę na przyjęcie do placówki tego rodzaju. Skarżący dążył w szczególności do uzyskania rozstrzygnięcia, czy sąd może z urzędu zakwestionować skuteczność tak wyrażonej zgody i – na podstawie art. 39 ust. 3 u.o.z.p. – orzec o umieszczeniu uczestnika w domu pomocy społecznej bez jego zgody, działając w ramach tego samego postępowania.
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa przywołanie przyczyny kasacyjnej unormowanej w art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c. wymaga zidentyfikowania problemu, w tym odniesienia go do konkretnych przepisów prawa. Konieczne jest także przedstawienie argumentów prowadzących do rozbieżnych ocen danego zagadnienia (zob. postanowienie SN z 10 maja 2001 r., II CZ 35/01). Podniesiony problem musi również charakteryzować się nowością; zagadnienie, które było już przedmiotem wypowiedzi Sądu Najwyższego, co do zasady traci ten walor (zob. postanowienie SN z 19 marca 2012 r., II PK 294/11). Istotność problemu prawnego wyraża się natomiast w tym, że ma on znaczenie precedensowe dla rozstrzygania podobnych spraw lub rozwoju jurysprudencji (zob. postanowienie SN z 23 marca 2012 r., I CSK 496/11). Obowiązkiem wnoszącego skargę jest wywiedzenie i uzasadnienie występującego w sprawie problemu w sposób zbliżony do tego, jaki przewidziany jest przy przedstawianiu zagadnienia prawnego przez sąd odwoławczy na podstawie art. 390 k.p.c. (zob. postanowienie SN z 18 lutego 2015 r., II CSK 428/14).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
