Postanowienie SN z dnia 27 czerwca 2024 r., sygn. I CSK 1681/23

27 czerwca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Maciej Kowalski

na posiedzeniu niejawnym 27 czerwca 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa M. S. i G. S.

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od pozwanego Banku spółki akcyjnej w W. na rzecz powodów M. S. i G. S. po 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych
‎ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
‎ z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie
‎ w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie
‎ tygodnia od dnia doręczenia niniejszego orzeczenia Bankowi
‎ spółce akcyjnej w W. do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

W skardze kasacyjnej wywiedzionej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 28 grudnia 2022 r. pozwany Bank spółka akcyjna w W. wniósł o przyjęcie skargi do rozpoznania na podstawie art. 398⁹ § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Z przedmiotowego wniosku, który nie odnosi się do przyczyny kasacyjnej uregulowanej w art. 398⁹ § 1 pkt 2 k.p.c., wynika jednak, że skarżący powołuje się jedynie na przesłankę wymienioną w art. 398⁹ § 1 pkt 1 k.p.c.

Zdaniem skarżącego w sprawie występują następujące istotne zagadnienia prawne:

1) Czy w przypadku uznania przez sąd, iż klauzule przeliczeniowe, uprawniające bank do przeliczenia kwoty kredytu wyrażonej w walucie obcej na walutę krajową, na potrzeby wypłaty kredytu oraz ustalenia wysokości rat kredytu spłacanych przez kredytobiorcę, zawarte w treści umowy kredytu denominowanego w walucie obcej, spełniają kryteria uznania ich za niedozwolone postanowienia umowne, przy jednoczesnym uznaniu, że ww. postanowienia skutkują nieważnością tej umowy, z uwagi na jej sprzeczność z art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (dalej: „Prawo bankowe”), postanowienia takie, są nieważne jako sprzeczne z ustawą w myśl art. 58 § 1 k.c., czy nie wiążą konsumenta w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.?

2) Czy konsument, będący stroną umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, obarczony jest nieograniczonym ryzykiem deprecjacji waluty polskiej w stosunku do waluty obcej, która w konsekwencji może skutkować wzrostem wysokości raty i salda zadłużenia z tytułu zaciągniętego kredytu w przeliczeniu na PLN, w sytuacji gdy na podstawie postanowień umownych obowiązujących od momentu jej zawarcia, przysługuje mu prawo do przewalutowania kredytu na walutę krajową, w której uzyskuje wynagrodzenie, a podjęcie decyzji, co do skorzystania z przedmiotowego prawa nie jest uzależnione od wyrażenia przez bank jakiejkolwiek zgody bądź uiszczenia na rzecz kredytodawcy dodatkowego wynagrodzenia, co pozwoliłoby na całkowite wyeliminowanie ryzyka walutowego związanego z zawartą umową kredytu denominowanego do waluty obcej, a tym samym, czy zasadnym jest przyjęcie, że w sytuacji zawarcia przez konsumenta z kredytodawcą umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, na mocy której konsument w dowolnie wybranym przez siebie momencie może dokonać przewalutowania kredytu do waluty krajowej, dochodzi do ukształtowania postanowień umowy w taki sposób, który skutkowałby naruszeniem dobrych obyczajów i interesu konsumenta w stopniu rażącym, a również naruszeniem zasad współżycia społecznego?

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się