Wyrok NSA z dnia 28 maja 2024 r., sygn. III OSK 717/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Maciej Kobak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji z siedzibą w Radomiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 236/21 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z siedzibą w Radomiu z dnia 7 grudnia 2020 r. nr 140 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe i dodatkowe oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 9 listopada 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 236/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: "WSA"), po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. B. (dalej: "skarżąca") na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z siedzibą w R. (dalej: "KWP") z 7 grudnia 2020 r. nr 140 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe i dodatkowe– uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w Ż. (dalej: "KPP") z 27 października 2020 r.
W uzasadnieniu wyroku WSA wskazał, że istota sporu sprowadza się do stwierdzenia, czy przyjęta przez organy administracji publicznej wykładnia art. 115a ustawy o Policji (Dz. U. z 2021 r. poz. 1882 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r. w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1610), jest zgodna z przepisami Konstytucji RP. Zdaniem Sądu organy Policji rozpoznając sprawę pominęły skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15. Uznanie przepisu za niekonstytucyjny powoduje, że przepis ten nie może być stosowany od daty wydania wyroku, a poczynając od daty uchwalenia niekonstytucyjnego przepisu. W art. 9 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. ustawodawca dokonał restytucji niekonstytucyjnej normy prawnej. W konsekwencji norma art. 9 ust. 1 ww. ustawy jest oczywiście niekonstytucyjna i jako taka nie może stanowić podstawy wydanego w sprawie rozstrzygnięcia. W związku z powyższym, Sąd pierwszej instancji uznał, że zaskarżona decyzja oraz decyzja organu I instancji naruszają przepisy prawa materialnego, co uzasadnia ich uchylenie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
