Wyrok NSA z dnia 17 maja 2024 r., sygn. I OSK 503/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: sędzia NSA Piotr Przybysz sędzia del. WSA Jakub Zieliński (sprawozdawca) Protokolant starszy asystent sędziego Krzysztof Ważny po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 grudnia 2020 r. sygn. akt II SA/Łd 233/20 w sprawie ze skargi Ogólnopolskiego Towarzystwa [...] z siedzibą w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 16 grudnia 2019 r. nr SKO.4172.9.2019 w przedmiocie odmowy czasowego odebrania zwierzęcia uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę
Uzasadnienie
Prezydenta Miasta L. (dalej: "organ I instancji" lub "Prezydent") decyzją z dnia 2 września 2019 r., nr DPS-OŚR.V.6140.13.2019 orzekł o czasowym odebraniu K.P. psa rasy wyżeł, maści brązowo-białej nakrapianej, w wieku lat 2 o imieniu A. i przekazał odebranego psa pod opiekę Ogólnopolskiego Towarzystwa [...] z siedzibą w B.
W ocenie organu I instancji odebrany pies nie miał zapewnionych warunków bytowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 122 z późn. zm. – dalej: "u.o.z.") a zachowanie jego właściciela należało uznać jako niehumanitarne.
Po rozpoznaniu odwołania K.P., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi (dalej w skrócie : "SKO", "Kolegium" lub "organ odwoławczy") decyzją z dnia 16 grudnia 2019 r., nr SKO.4172.9.2019 uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia 2 września 2019 r., nr DPS-OŚR.V.6140.13.2019.
Organ odwoławczy zauważył, iż pies został odebrany przez przedstawiciela Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony [...] z siedzibą w B. (dalej w skrócie: "Stowarzyszenie" lub "[...]") w trybie art. 7 ust. 3 u.o.z. Istota postępowania w tym przypadku sprowadza się do ustalenia, czy miał miejsce stan niecierpiący zwłoki, a zatem czy zasadnie odebrano zwierzę, czy istniało zagrożenie życia lub zdrowia zwierzęcia w związku z naruszeniem obowiązków w zakresie należytego utrzymania zwierzęcia. Zdaniem Kolegium, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje, że zasadnie odebrano psa, a w konsekwencji decyzja organu I instancji jako wadliwa nie mogła się ostać w obrocie prawnym. Odebranie zwierzęcia na podstawie art. 7 ust. 3 u.o.z. stanowi o konieczności ustalenia, czy zaistniały w dniu odebrania zwierzęcia ekstremalne, czy też skrajne wręcz, okoliczności. Według SKO w sprawie taka sytuacja nie ma miejsca, co potwierdza zebrany materiał fotograficzny, wyniki badań oraz opinia lekarza weterynarii. Kolegium przytoczyło informacje zawarte w badaniu lekarskim zwierzęcia i zauważyło, że lekarz nie stwierdził stanu zagrożenia życia, że stan psa był mierny, warunki utrzymania nieodpowiednie, czy że tkanka mięśniowa w zaniku. Takich stwierdzeń w opinii lekarza weterynarii nie ma, a tylko w takim przypadku, zdaniem Kolegium, zachodziłaby podstawa do zastosowania art. 7 ust. 3 u.o.z.. Według organu, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie można też stwierdzić, aby pies był przetrzymywany w warunkach skrajnego zaniedbania lub niechlujstwa. Kondycja zwierzęcia nie jest idealna, ale twierdzenie o złym stanie zwierzęcia, czy jego złej kondycji, nie znajduje potwierdzenia. W przypadku stosowania następczego czasowego odebrania zwierzęcia jego stan jest widoczny dla każdego, a nadto w opinii lekarza weterynarii zawarte są jasne stwierdzenia, że stan zagrożenia niezależnie, w której postaci, ma faktycznie miejsce. W tym przypadku taka sytuacja nie miała miejsca. Kolegium uznało, iż istnieje zasadnicza różnica między możliwością zastosowania art. 7 ust. 1 u.o.z., a możliwością zastosowania art. 7 ust. 3 u.o.z., która sprowadza się do stwierdzenia, iż zwierzę znajduje się w takim stanie, że dalsze jego przebywanie u właściciela lub opiekuna stanowi o zagrożeniu jego życia lub zdrowia i stan taki musi być drastyczny. Zdaniem Kolegium, niewątpliwie należało lepiej zadaszyć kojec i wymienić garnek z wodą, ale nie ma podstaw do twierdzenia, że między majem i sierpniem 2018 r. stan kojca i zachowanie jego właściciela uległo takiej zmianie, że należy stwierdzić stan zagrożenia życia lub zdrowia, bowiem stan psa uwidoczniony na zdjęciach Stowarzyszenia na to nie wskazuje. Reasumując SKO uznało, że Prezydent Miasta L. prawidłowo wszczął w sprawie postępowanie, ale zebrany materiał dowodowy nie dawał podstaw do skutecznego twierdzenia, że w dniu 4 sierpnia 2018 r. miał miejsce stan niecierpiący zwłoki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
