Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2024 r., sygn. III FSK 4679/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Mirella Łent, Protokolant Anna Iwaszkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. B. i T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 26 maja 2021 r., sygn. akt I SA/Bk 147/21 w sprawie ze skargi G. B. i T. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z dnia 20 stycznia 2021 r., nr KO.500/179/20 KO.500/180/20 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z 26 maja 2021 r., I SA/Bk 147/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę G. B. i T. B. (dalej: "Skarżący"), na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z 20 stycznia 2021 r., nr KO.500/179/20, KO.500/180/20, w przedmiocie podatku od nieruchomości na rok 2018.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Suwałk z 30 września 2020 r., ustalającą wobec Skarżących zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za rok 2018 w kwocie 35.331 zł. Organy uznały, że grunt i budynek przemysłowy stanowiący zespół elektrowni miejskiej w S., którego współwłaścicielami są Skarżący, pomimo wpisania go do rejestru zabytków, nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 z późn. zm., dalej jako: "u.p.o.l."), gdyż nie została spełniona przesłanka należytego utrzymania obiektu.
WSA w Białymstoku podzielił stanowisko organów. Wskazał na znajdujące się w aktach sprawy protokoły z oględzin, z których wynika, że zarówno obiekt byłej elektrowni, jak i teren wokół niej nadal pozostają w stanie wymagającym szeregu prac i napraw. Zabytkowy budynek nadal jest zdewastowany i dokonano w nim jedynie zabezpieczenia otworów okiennych blachą lub folią, a niektóre także zamurowano w całości lub w części. Skarżący wykonali prace porządkowe na terenie nieruchomości i dokonali częściowych napraw dachu i orynnowania oraz zasłonięcia części otworów okiennych blachą, co dokumentowali wykonanymi zdjęciami, jednak czynności te należy uznać za niewystarczające, stan zabytku w dalszym ciągu budzi zastrzeżenia, budynek wymaga szeregu napraw i remontów. Sąd wskazał też na opinię konserwatora zabytków, która korzysta z waloru dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 194 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, dalej: ,,o.p."). Z pism organu nadzoru konserwatorskiego jednoznacznie wynika, że Skarżący nie dopełnili ciążących na nich obowiązków związanych z dysponowanym zabytkiem, a które mieściłyby się w pojęciach utrzymania, zagospodarowania i konserwacji zabytku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
