Postanowienie SN z dnia 31 lipca 2024 r., sygn. I CSK 1525/23
31 lipca 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Pawłyszcze
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od Bank S.A. w W. na rzecz D. Z. i K. Z. po 2700 (dwa tysiące siedemset) zł kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 17 grudnia 2021 r., I C 636/21, Sąd Okręgowy w Szczecinie ustalił nieważność umowy kredytu na cele mieszkaniowe, indeksowanego do franka szwajcarskiego (CHF), zawartej 20 grudnia 2007 r pomiędzy powodowymi kredytobiorcami a poprzednikiem prawnym pozwanego banku, oraz zasądził od banku na rzecz kredytobiorców 26 759,13 CHF z ustawowymi odsetkami tytułem zwrotu zapłaconych rat kredytu.
Zaskarżonym wyrokiem Sąd drugiej instancji na skutek apelacji banku uchylił wyrok Sądu Okręgowego w części zasądzającej zwrot rat i umorzył w tym zakresie postępowanie ze względu na cofnięcia pozwu w tej części ze zrzeczeniem się roszczenia oraz oddalił apelację w pozostałym zakresie.
Sąd odwoławczy ocenił, że ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, aby którykolwiek z powodów w chwili zawierania umowy kredytowej prowadził działalność gospodarczą, a tym bardziej brak jest podstaw do przyjęcia, iż dokonanie spornej czynności miało służyć sfinansowaniu nabycia nieruchomości mającej służyć do prowadzenia powyższej działalności gospodarczej ewentualnie innej działalności zawodowej. Za odmiennym wnioskiem nie przemawia fakt, że w późniejszym okresie adres nabytej nieruchomości został wskazany jako adres prowadzenia działalności gospodarczej jednego z powodów w ewidencji działalności gospodarczej, co więcej taka działalność w tym miejscu nie była faktycznie wykonywana, a nieruchomość służyła zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych powodów. Brak jest też podstaw do negowania konsumenckiego charakteru umowy na tej podstawie, iż po kilkunastu latach od zawarcia umowy kredytu lokal mieszkalny nabyty ze środków uzyskanych przez powodów z tytułu kredytu zaczął być przez powodów wynajmowany, ponieważ nawet w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego nie jest uzasadnione wnioskowanie, że zawarcie umowy kredytu w 2007 roku miało służyć czerpaniu zysku z najmu lokalu w tak odległej perspektywie czasowej. Zatem powodowie zawierając sporną umową kredytu działali jako konsumenci w rozumieniu art. 22 k.c.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
