Wyrok NSA z dnia 30 kwietnia 2024 r., sygn. III OSK 1706/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: sędzia NSA Rafał Stasikowski sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel (spr.) po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Łukasza Bakalarczyka od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 10 marca 2022 r. sygn. akt II SA/Op 510/21 w sprawie ze skargi Ł.B. na rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu z dnia [...] lipca 2021 r. Nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i przeniesienia do dyspozycji komendanta I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od Ł.B. na rzecz Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 10 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Op 510/21, oddalił skargę Ł.B. (dalej jako skarżący) na rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu z dnia [...] lipca 2021 r., Nr [...], w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i przeniesienia do dyspozycji komendanta.
Jak wskazał w uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji, w ramach podległości służbowej przełożeni są uprawnieni do wydawania wiążących podwładnych rozkazów i poleceń służbowych oraz zobowiązani do nadzoru i kontroli ich wykonania, tymczasem skarżący uprawnień tych – jako przełożony podległych mu funkcjonariuszy Wydziału [...] Komendy PP – nie realizował należycie, co stało się następstwem podjętych w jego sprawie, a objętych skargą, rozkazów personalnych. Długotrwałość postępowań w sprawach o wykroczenia, brak nadzoru nad funkcjonariuszami prowadzącymi te postępowania nie powinien budzić – zdaniem Sądu pierwszej instancji – najmniejszych wątpliwości. Brak przy tym jakichkolwiek wpisów skarżącego w kartach kontrolnych/nadzoru dowodzi – jak zasadnie uznały orzekające w sprawie organy Policji – słabej jakości lub braku czynności nadzorczych nad prowadzonymi postępowaniami wyjaśniającymi w sprawach o wykroczenia na różnym etapie ich realizacji. Szybkość reakcji na zachowanie naruszające prawo – jak dalej uzasadnił Sąd – jest ważnym elementem polityki karania, ale i budowania zaufania do organów stosujących prawo. Nad prawidłowością realizacji tych zasad w Policji powołani zostali pośredni i bezpośredni przełożeni. Każdy z nich z osobna – w ramach własnej powinności – odpowiada za ich realizację. Przy czym, raz skarżący uznaje, że zadania te realizował prawidłowo, a raz, że – jako Naczelnik Wydziału – nie był odpowiedzialny za nadzór nad funkcjonariuszami realizującymi zadania w ramach pionu prewencji. Wskazuje również, że wydawał polecenia, ale już nie podaje jak kontrolował i nadzorował ich wykonanie. Takie uznanie dowodzi wręcz rudymentarnej nieznajomości przez skarżącego jego powinności jako Naczelnika Wydziału.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
