Postanowienie SN z dnia 27 czerwca 2024 r., sygn. I CSK 1254/24
27 czerwca 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Dończyk
na posiedzeniu niejawnym 27 czerwca 2024 r. w Warszawie
w sprawie z urzędu
z udziałem P. W.
o stwierdzenie zasadności przyjęcia do szpitala psychiatrycznego bez zgody
w myśl art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego,
na skutek skargi kasacyjnej P. W.
od postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu
z 29 listopada 2023 r., XIII Ca 669/23,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. przyznaje adw. M.W. od Skarbu Państwa – Sądu
Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu kwotę
240 (dwieście czterdzieści) złotych, podwyższoną o kwotę
podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej uczestnikowi z urzędu
w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Określone w art. 3984 § 2 k.p.c. – stosowanego odpowiednio w związku z art. 13 § 2 k.p.c. w postępowaniu nieprocesowym – wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984 § 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które – zgodnie z art. 3989 § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. – będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 29 listopada 2023 r., sygn. akt XIII Ca 669/23, w części dotyczącej oddalenia apelacji, pełnomocnik uczestnika postępowania P.W. sformułował wniosek o przyjęcie tej skargi do rozpoznania przez Sąd Najwyższy na podstawie art. 398§ 1 pkt 4 k.p.c. motywując, że jest ona oczywiście uzasadniona, a ponadto w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne. Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznana zawarto zarówno w skardze kasacyjnej (w punkcie drugim), a także w załączonym do skargi osobnym piśmie zatytułowanym „Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania”, w którym zawarto też jego uzasadnienie. Skarżący przywołał w nim treść art. 398 § 1 k.p.c. (ale bez oznaczenia paragrafu oraz punktów) i wskazał, że na gruncie sprawy istnieje okoliczność wskazująca na wątpliwość czy treść art. 23 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego [ustawa z 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, obecnie Dz.U. z 2024 r., poz. 917] aktywuje się w momencie, gdy zastosowanie innych środków wobec osoby, co do której istnieją obawy, że zagrażać będzie sobie i innym osobom w ogóle nie było włączone przez personel medyczny. Przytoczono następnie fragment uzasadnienia postanowienia Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2020 r., IV CSK 51/20 i podniesiono, że wobec uczestnika postępowania nie zastosowano innych metod wpływających na poziom jego agresji, nie zastosowano również żadnych metod uspokajających zachowanie uczestnika.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
