Postanowienie SN z dnia 22 maja 2024 r., sygn. III PSK 59/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik

w sprawie z powództwa J. N.
‎przeciwko C. S.A. w K. - obecnie C. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.
‎o premię,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 maja 2024 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu
‎z dnia 21 grudnia 2022 r., sygn. akt VII Pa 94/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych wraz z odsetkami z art. 98 par. 1¹ k.p.c., tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrokiem z 21 grudnia 2021 r., VII Pa 94/21 w sprawie z powództwa J. N. (powód) przeciwko C. S.A. w K. (pozwana) o premię, oddalił apelację pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z 25 maja 2021 r., V P 265/20.

Rozstrzygnięcie zapadło w wyniku poczynienia w sprawie następujących ustaleń. Powód był zatrudniony przez pozwaną w okresie od 18 października 2018 r. do 31 grudnia 2019 r. na stanowisku kierownika ds. inwestycji. Poza wynagrodzeniem zasadniczym w przypadku realizacji powierzonych zadań był uprawniony do premii zadaniowej. Powód wskazał, że zawsze w całości wykonywał zadania a pracodawca wywiązywał się z wypłaty należności tytułem premii. Pozwana w części wypłaciła powodowi premię za IV kwartał 2019 r., twierdząc, że była to premia uznaniowa.

Sąd pierwszej instancji, odnosząc się do zarzutu podniesionego przez pozwaną dotyczącego zrzeczenia się przez powoda prawa do dochodzenia roszczeń w porozumieniu z 17 grudnia 2019 r., wskazał, że na podstawie art. 84 k.p. pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia ani przenieść tego prawa na inną osobę. Zrzeczenie się prawa do wynagrodzenia (a premia powoda jest składnikiem wynagrodzenia) jest bezwzględnie nieważne. Sądy obu instancji ustaliły, że świadczenia przyznawane powodowi (tak kwartalnie, jak i w części dochodzonej w niniejszym postępowaniu) w całości stanowiły premię regulaminową, nie zaś nagrodę. W ocenie Sądów obu instancji sprecyzowanie kryteriów przyznawania premii pracownikom działu handlowego nastąpiło w oparciu o wytwarzane przez bezpośrednich przełożonych tych pracowników dokumenty, w których wskazywano cele do wykonania w danym okresie, których realizacja uprawniała do premii, jak też szczegółowe zasady naliczania premii za ich wykonanie. Kryteria te były jasne, konkretne i weryfikowalne i stanowiły uzupełnienie postanowień regulaminu wynagradzania. Nie było zatem żadnych podstaw do stwierdzenia, że sporne świadczenie mogło przysługiwać na zasadzie swobodnego uznania pracodawcy. Zarówno warunki do nabycia prawa do premii za dany rok i jego poszczególne kwartały, jak i zasady jej naliczania były uzgadniane z zarządem pozwanej. Zarząd akceptował w pierwszej kolejności cele, jakie warunkowały nabycie prawa do premii, a następnie akceptował wypłatę premii w konkretnej wysokości dla poszczególnych osób. Taka akceptacja nie stanowiła o uznaniowym charakterze premii, ponieważ dotyczyła tylko prawidłowości jej wyliczenia dla poszczególnych pracowników.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się