Postanowienie SN z dnia 14 maja 2024 r., sygn. I PSK 123/23
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski
w sprawie z powództwa N. Spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.
przeciwko M. S.
o odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w dniu 14 maja 2024 r.,
skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach
z dnia 31 marca 2023 r., sygn. akt V Pa 118/22,
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
II. zasądza od pozwanego na rzecz powódki 1.350 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego wraz z odsetkami z art. 98 § 11 k.p.c.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Kielcach wyrokiem z dnia 31 marca 2023 r. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Sandomierzu z dnia 15 września 2022 r. w ten sposób, że zasądził od pozwanego M. S. (skarżący) na rzecz N. Spółka z o.o. z siedzibą w S. (spółka) kwotę 1.477,11 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz oddalił apelację powoda wzajemnego.
Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12.971,67 zł. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i oddalił powództwo główne w pozostałym zakresie. Ponadto, Sąd Rejonowy oddalił powództwo wzajemne w całości.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że skarżący był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w spółce od dnia 31 sierpnia 2016 r., ostatnio na czas nieokreślony na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych. Do obowiązków skarżącego należało wykonywanie transportów krajowych, jak i międzynarodowych. Pismem z dnia 18 września 2021 r. skarżący zwrócił się z prośbą do pracodawcy o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron. Jako termin rozwiązania umowy o pracę podał 30 września 2021 r. Wskazał, że prosi o udzielenie odpowiedzi w terminie 3 dni roboczych. Wobec nieuzyskania zgody od pracodawcy na rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron pismem z dnia 21 września 2021 r. poinformował, iż z przyczyn osobistych nie może kontynuować umowy o pracę i zaprzestaje świadczenia pracy z dniem 30 września 2021 r. Poinformował także, że rozliczył się ze wszystkich posiadanych przedmiotów służbowych takich jak żeton do tankowania, kluczyk do szafki, aparat fotograficzny. Po tej dacie nie zjawił się już u pracodawcy i nie świadczył pracy. Pracodawca uznał pismo skarżącego jako oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy i wystawił mu w dniu 7 października 2021 r. świadectwo pracy, gdzie jako podstawę ustania stosunku pracy wskazał art. 30 § 1 pkt 3 k.p. w związku z art. 55 § 1 k.p. Sąd Rejonowy ustalił także, że skarżący niezwłocznie po zakończeniu pracy rozpoczął nową pracę na podobnym stanowisku. Skarżący nie był zadowolony, że w jego ocenie kierowcy byli różnie traktowani i grupa kierowców otrzymywała lepsze zlecania. Ponadto, nie był informowany z wystarczająco dużym wyprzedzeniem czy będzie miał przydzielone kursy. Wskazał także, iż w transporcie międzynarodowym był zmuszany do zapłaty łapówek zagranicą i zmiany tablic. Stwierdził, iż taki sposób pracy destabilizował jego życie rodzinne. Wskazał także, iż rozmawiał z przełożonym w spółce i miało być mu przekazane, że pracodawca wyrazi zgodę na rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
