Postanowienie SN z dnia 25 lipca 2024 r., sygn. I CSK 925/23
25 lipca 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Roman Trzaskowski
na posiedzeniu niejawnym 25 lipca 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa E. P.
przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności,
na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z 28 lutego 2022 r., VI ACa 541/21,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 28 lutego 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację pozwanego Banku od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 20 sierpnia 2020 r. pozbawiającego w części wykonalności tytuł wykonawczy w postaci bliżej oznaczonego bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego przez pozwanego i opatrzonego klauzulą wykonalności, tj. do kwoty należności głównej w wysokości 75.520,68 zł oraz odsetek w wysokości 333.068,75 zł oraz orzekającego o kosztach postępowania.
W skardze kasacyjnej, w uzasadnieniu wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, pozwany wskazał przyczyny kasacyjne określone w art. 3989 § 1 pkt 2 i 4 k.p.c. Jego zdaniem w sprawie istnieje potrzeba wykładni przepisów prawa budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, wyrażających się w następujących pytaniach:
1) czy klauzula przeliczeniowa zgodnie z którą: (i) kwota kredytu lub transzy kredytu określona w CHF wypłacana jest w PLN po przeliczeniu według kursu kupna waluty kredytu obowiązującego w Banku (u pozwanego) w dniu wypłaty zgodnie z Tabelą kursów walut Banku ogłaszaną w siedzibie Banku stanowi postanowienie abuzywne (wątpliwość prawna dotycząca art. 3851 § 1 k.c.)?;
3) czy umowa, w której kwota kredytu została określona w CHF, natomiast wypłata tej kwoty oraz wszystkie spłaty rat kredytu zostały przewidziane w PLN po przeliczeniu na CHF, mieści się w granicach swobody umów w stanie prawnym obowiązującym w dniu zawarcia Umowy przez strony?
W ocenie pozwanego skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, gdyż in casu nie było podstaw do uznania, że klauzule przeliczeniowe określone w Załączniku nr 7 do Umowy kredytu stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. (były jednoznaczne i zgodne z dobrymi obyczajami, nie naruszały interesów powódki, Bank nie miał nieograniczonej możliwości (formalnie) kształtowania zobowiązania finansowego powódki, powódka nie była uzależniona od arbitralnych i dowolnych decyzji Banku). Ponadto wyrok Sądu Apelacyjnego miał naruszać art. 358 § 1 i § 2 k.c., art. 41 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r- Prawo wekslowe w związku z art. 65 § 2 k.c. oraz art. 69 ust. 3 z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. W przypadku bowiem uznania, że klauzule przeliczeniowe zawarte w Załączniku nr 7 są abuzywne, nie było przeszkód do orzeczenia, iż Umowa kredytu będzie wiązała strony bez tych klauzul i w ramach którego powód będzie spłacał wymagalne zadłużenie bezpośrednio w CHF lub w PLN na podstawie normy dyspozytywnej wyrażonej w art. 358 § 2 k.c., tj. w oparciu o średni kurs CHF ustalony przez NBP. Umowa mogła być też wykonywana na podstawie art. 358 § 1 i § 2 k.c., czyli normy o charakterze dyspozytywnym oraz art. 65 § 2 k.c., gdyż należało zastosować, po wyeliminowaniu klauzuli kursowej uznanej za abuzywną - w drodze wykładni umowy - kurs średni NBP. Zdaniem skarżącego o oczywistej zasadności skargi kasacyjnej świadczy też naruszenie art. 69 ust. 1 pr. bank w związku z art. 3531 k.c. i art. 58 § 2 k.c. skutkujące przyjęciem, że klauzula waloryzacyjna określona w Umowie jest sprzeczna z naturą stosunku prawnego (kredytu) oraz zasadami współżycia społecznego z uwagi na brak ograniczenia ryzyka kursowego oraz przyznanie silniejszej stronie stosunku prawnego prawa do kształtowania wysokości świadczeń słabszej strony, co wg. Sądu skutkowało znacznym zachwianiem równowagi stron, a w konsekwencji ustaleniem nieważności całej umowy, co jest sprzeczne z art. 3531 k.c. oraz art. 69 ust. 2 pkt 4a pr. bank, gdzie ustawodawca wprost dopuszcza wprowadzanie do umów kredytów klauzul waloryzacyjnych, a zatem brak jest sprzeczności klauzul waloryzacyjnych określonych w Umowie z naturą stosunku prawnego (kredytu) oraz brak jest ich sprzeczności z zasadami współżycia społecznego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
