Postanowienie SN z dnia 24 lipca 2024 r., sygn. III USK 136/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania A. G.
od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
o wysokość policyjnej renty rodzinnej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 lipca 2024 r.,
na skutek skarg kasacyjnych odwołującej się i organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
z dnia 28 grudnia 2022 r., sygn. akt III AUa 543/22,
1. odmawia przyjęcia obydwu skarg kasacyjnych do rozpoznania,
2. wzajemnie znosi między stronami koszty postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z 28 grudnia 2022 r., po rozpoznaniu apelacji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie (dalej jako organ emerytalny) od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu z 27 kwietnia 2022 r., zmienił częściowo zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że ustalił od dnia 1 października 2017 r. wysokość policyjnej renty rodzinnej A. G. w kwocie 4 856,02 zł, zaś w pozostałej części oddalił odwołanie i wzajemnie wzniósł między stronami koszty procesu za pierwszą instancję; w pozostałej części oddalił apelację organu rentowego i wzajemnie zniósł między stronami koszty postępowania apelacyjnego.
Skargi kasacyjne od powyższego wyroku wniosły obydwie strony.
Odwołująca się A. G. zaskarżając wyrok w części, w jakiej Sąd Apelacyjny oddalił odwołanie i ustalił wysokość renty rodzinnej skarżącej z uwzględnieniem art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2023 r., poz. 1280 ze zm.; dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy lub ustawa zaopatrzeniowa), podniosła zarzuty naruszenia prawa materialnego: 1) art. 13b ust. 1, art. 24a ust. 1, art. 15c ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy w związku z art. 67 ust. 1, art. 2 oraz art. 31 ust. 2 i 3, art. 71 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, przez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że zmarły funkcjonariusz pełnił służbę „na rzecz państwa totalitarnego”, przerzuceniu na członka rodziny (żonę), której przysługuje renta rodzinna, odpowiedzialności za działania funkcjonariusza pełniącego służbę w poprzednio obowiązującym ustroju (mimo braku dowodów na działania sprzeczne z prawem czy moralnie naganne), co łącznie skutkowało arbitralnym obniżeniem Skarżącej świadczenia rentowego i stanowiło nieproporcjonalne i nieuzasadnione naruszenie przysługującego jej prawa do zabezpieczenia społecznego i narusza zasadę ochrony praw nabytych, zasadę sprawiedliwości społecznej, zasadę zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz niedziałania prawa wstecz, wynikające z zasady demokratycznego państwa prawnego, a także nie wpisujące się w zasadę ochrony rodziny; 2) art. 24a ust. 1, art. 15c ust. 1, art. 13b ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy w związku z art. 30 oraz art. 47 Konstytucji RP i w związku z art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, przez niewłaściwe zastosowanie, które doprowadziło do naruszenia godności, prawa do ochrony czci oraz dobrego imienia zmarłego funkcjonariusza i jego żony przez przyjęcie, że służba Z. G. w okresie przed dniem 31 lipca 1990 r. stanowiła „służbę na rzecz totalitarnego państwa”, a tym samym arbitralne przypisanie funkcjonariuszowi winy za działania związane z naruszeniami praw człowieka, mimo braku dowodów uzasadniających taki stan rzeczy; 3) art. 24a ust. 1 oraz art. 15c ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy w związku z art. 8 ust. 2 oraz art. 178 ust. 1 Konstytucji RP w związku z art. 64 ust. 1 i 2, art. 67 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji RP oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, przez niewłaściwe zastosowanie i oparcie rozstrzygnięcia na przepisach sprzecznych z normami prawnymi wyższego rzędu, a w konsekwencji arbitralne obniżenie świadczeń rentowych, co stanowi nieproporcjonalne i nieuzasadnione naruszenie przysługującego Skarżącej prawa do zabezpieczenia społecznego; 4) art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w związku z art. 67 ust. 1 Konstytucji RP, przez niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji nieuzasadnioną ingerencję w prawo majątkowe, arbitralnie obniżenie renty rodzinnej do poziomu nieusprawiedliwionego żadnym uprawnionym celem w interesie publicznym i złamanie prawa do poszanowania mienia Skarżącej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
