Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606716)
      • Kadry i płace (26075)
      • Obrót gospodarczy (88754)
      • Rachunkowość firm (3835)
      • Ubezpieczenia (35850)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    23.07.2024

    Postanowienie SN z dnia 23 lipca 2024 r., sygn. I CSK 2445/23

    23 lipca 2024 r.

    Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

    SSN Marta Romańska

    na posiedzeniu niejawnym 23 lipca 2024 r. w Warszawie
    ‎w sprawie z powództwa G. J.
    ‎przeciwko Bank spółce akcyjnej

    w W.
    ‎o zapłatę i ustalenie,
    ‎na skutek skargi kasacyjnej Bank spółki akcyjnej w W.
    ‎od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
    ‎z 17 lutego 2023 r., I ACa 1941/22,

    1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

    UZASADNIENIE

    Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989 § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 3989 § 1 k.p.c.

    Pozwany wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania z powołaniem się na występowanie w sprawie istotnych zagadnień prawnych (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.), które przedstawił jako pytania: (1) „czy klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu wyrażonego (denominowanego) w walucie obcej określają „świadczenia główne” stron tej umowy w rozumieniu przepisu art. 385 § 1 zd. 2 k.c., czy spełniają jedynie funkcję pomocniczą dla tych świadczeń, i czy w tym drugim przypadku, ich eliminacja z treści umowy jako postanowień niedozwolonych jest równoznaczna z pozbawieniem umowy jej elementów przedmiotowo istotnych (essentialia negotii) prowadzącym do nieważności bezwzględnej umowy?”; (2) „czy zastosowanie mechanizmu przeliczeń kursowych na gruncie umowy o kredyt denominowany, w której kwota kredytu wyrażona została w walucie obcej, może być utożsamiane z waloryzacją umowną (art. 358 § 2 k.c.)?”; (3) „czy o walucie wierzytelności z tytułu umowy kredytu denominowanego w walucie innej niż waluta polska decyduje waluta wskazana w treści umowy kredytu jako waluta kredytu, w której podano również kwotę kredytu czy – inna niż waluta wskazana w treści umowy kredytu – waluta, w jakiej zgodnie z umową realizowane są przepływy pieniężne (w jakiej spełnione są świadczenia)?; (4) czy stwierdzenie bezskuteczności normy przeliczeniowej, określającej zasady ustalania wartości waluty obcej w umowie kredytu denominowanego zawartej przed 24 stycznia 2009 r., uwzględniając art. 385 § 2 k.c., zgodnie z którym strony są związane umową w pozostałym zakresie, prowadzi do: a) utrzymania umowy w mocy i przyjęcia, że w takiej sytuacji nie powstaje luka w umowie - umowa zachowuje walutowy charakter, skoro kwota i saldo kredytu od początku w umowie były wyrażone w CHF, b) upadku tej umowy, z uwagi na jej niewykonalność?”; (5) „czy obowiązek pouczenia konsumenta przez Sąd powszechny, w razie stwierdzenia wystąpienia w umowie postanowień o charakterze abuzywnym, o możliwych skutkach uznania postanowień umownych za niedozwolone, w tym stwierdzenia bezskuteczności (nieważności) umowy w całości musi być realizowany przez Sąd powszechny poprzez: I. zapoznanie konsumenta z rodzajami możliwych roszczeń banku będącego kredytodawcą, w tym co do roszczenia o (1) zwrot wypłaconego kapitału kredytu oraz (2) zwrot bezpodstawnego wzbogacenia w związku z bezumownym korzystaniem z kapitału należącego do banku, względnie (3) zwrot kosztów obsługi kredytu, względnie (4) roszczenia o waloryzację sądową wypłaconego kapitału; II. poinformowanie konsumenta co do szacunkowej wysokości takich roszczeń (np. w drodze zobowiązania pozwanego banku - kredytodawcy do przedłożenia stosownych wyliczeń); III. odebranie od konsumenta będącego stroną umowy w dacie wyrokowania oświadczenia co do woli skorzystania lub rezygnacji z ochrony związanej z abuzywnością klauzul umownych oraz stanowiska co do uznania umowy w całości za bezskuteczną (nieważną), jeżeli na skutek wyeliminowania z niej powyżej wymienionych postanowień nie może być ona w dalszym ciągu wykonywana?”.

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.