Wyrok NSA z dnia 19 października 2023 r., sygn. III FSK 3565/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del) Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 19 października 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 września 2020 r. sygn. akt I SA/Lu 63/20 w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 17 grudnia 2019 r. nr 0601-IOD-1.4113.2.2019.4 w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie na rzecz M. D. kwotę 830 (słownie: osiemset trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 września 2020 r. sygn. akt I SA/Lu 63/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 17 grudnia 2019 r., nr 0601-IOD-1.4113.2.2019.4 w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika, oddalił skargę.
Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.
Zaskarżoną decyzją z dnia 17 grudnia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia 18 października 2019 r. określającą wysokość należności z tytułu niepobranego podatku za marzec 2019 r. kwocie 1000 zł.
Organ pierwszej instancji uzasadniając swoje rozstrzygnięcie stwierdził, że wydanie decyzji było konieczne ze względu na dyspozycję art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej (aktualnie Dz.U. z 2020 r. poz. 1325, dalej: "o.p."). Przywołując brzmienie art. 9 pkt 2 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1519), dalej: u.p.c.c., organ wskazał, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie będzie miało zastosowanie jedynie wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie warunki w nim wskazane. Zdaniem organu pierwszej instancji R. J. nabywając działkę gruntu nr [...] i nr [...] nie utworzył gospodarstwa rolnego, ponieważ ono już istniało i nabywane grunty były w jego posiadaniu. Na skutek nabycia wskazanej działki nie nastąpił przyrost powierzchni gospodarstwa rolnego, pozostało ono w niezmienionej formie. Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważył, że rozwiązanie umowy dzierżawy nastąpiło z tą samą datą, co zawarcie umowy sprzedaży. Wobec powyższego organ uznał, że nie został spełniony warunek konieczny do zastosowania zwolnienia podatkowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
