Wyrok NSA z dnia 21 maja 2024 r., sygn. II GSK 557/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Boratyn Protokolant asystent sędziego Paweł Cholewski po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S.A. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 2151/19 w sprawie ze skargi A. S.A. w P. na decyzję Ministra Energii z dnia 13 sierpnia 2019 r. nr DZK/DU/2019/52 w przedmiocie uznania za operatora usługi kluczowej: wytwarzanie ciepła 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. S.A. w P. na rzecz Ministra Klimatu i Środowiska 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
I
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 września 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 2151/19, działając na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako: "p.p.s.a.") oddalił skargę A. S.A. w P. (dalej jako: "skarżąca") na decyzję Ministra Energii (obecnie: "Minister Klimatu i Środowiska") z dnia 13 sierpnia 2019 r. w przedmiocie uznania za operatora usługi kluczowej.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Zaskarżoną decyzją z dnia 13 sierpnia 2019 r. organ działając na podstawie art. 5 ust. 2 i 7, art. 41 pkt 1 oraz art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz.U. z 2018 r. poz. 1560; dalej jako: "u.k.s.c.") uznał skarżącą spółkę za operatora usługi kluczowej: wytwarzanie ciepła.
Skargę na powyższą decyzję organu złożyła skarżąca. Sąd pierwszej instancji skargę oddalił. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarga była nieuzasadniona, ponieważ zaskarżona decyzja nie jest wadliwa w stopniu uzasadniającym wyeliminowanie jej z obrotu.
W pierwszej kolejności Sąd pierwszej instancji, zwracając uwagę na błąd organu, który w zaskarżonej decyzji przy ustalaniu progu istotności skutku zakłócającego incydentu dla świadczenia usługi kluczowej odwołał się do przesłanki związanej z liczbą użytkowników zależnych od usługi kluczowej, mimo że okoliczności w tym zakresie nie były przedmiotem ustaleń w postępowaniu administracyjnym, podkreślił, że błąd ten nie ma charakteru dyskwalifikującego, tj. nie ma wpływu na wynik sprawy, ponieważ organ w uzasadnieniu powołał jeszcze jedną okoliczność prawnie doniosłą na gruncie art. 5 ust. 2 pkt 3 u.k.s.c. Organ, jak zauważył Sąd, uwzględnił inne czynniki charakterystyczne dla danego podsektora, tj. moc zainstalowaną cieplną wynoszącą minimum 50 MWt, które ustalone zostały na podstawie danych wynikających z koncesji wydanej na rzecz skarżącej na okres od 30 kwietnia 2005 r. do 30 kwietnia 2025 r. Nie ma podstaw, zdaniem Sądu, do zakwestionowania ustaleń organu w zakresie dysponowania przez skarżącą spółkę łączną osiągalną mocą cieplną na poziomie 149 MWt, co przekracza próg wyznaczony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 września 2018 r. w sprawie wykazu usług kluczowych oraz progów istotności skutku zakłócającego incydentu dla świadczenia usług kluczowych (Dz. U. z 2018 r. poz, 1806; dalej jako: "rozporządzenie"). Zatem Sąd potwierdził prawidłowość ustaleń organu w zakresie oparcia się na danych z koncesji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
