Postanowienie SN z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. I CSK 4343/22
15 lutego 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Dończyk
na posiedzeniu niejawnym 15 lutego 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa K. M. i B. M.
przeciwko Bank AG w W. Oddziałowi w Polsce
o ustalenie i zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej Bank AG w W. Oddziału w Polsce
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z 28 lutego 2022 r., I ACa 993/21,
1. Stwierdza, że czynność dokonana 15 września 2023 r. w sprawie I CSK 4343/22 w przedmiocie żądania sędziego wyłączenia od rozpoznania skargi kasacyjnej strony pozwanej nie jest orzeczeniem Sądu Najwyższego w rozumieniu art. 52 k.p.c. oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP;
UZASADNIENIE
I.W sprawie z powództwa K. M. i B. M. przeciwko Bank z siedzibą w W.
II. Oddział w Polsce z siedzibą w W. Sąd Okręgowy w Toruniu wyrokiem z 28 lipca 2021 r. ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu hipotecznego nr […] z 18 marca 2008 r. zawartej między powodami a Bank Spółką Akcyjną z uwagi na stwierdzenie nieważności umowy (pkt I), zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 121 892,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 10 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty (pkt II ) oraz orzekł o kosztach postępowania (pkt III). Podłożem sporu była zawarta w marcu 2008 r. przez powodów jako konsumentów z poprzednikiem prawnym pozwanego umowa o kredyt hipoteczny indeksowany do franka szwajcarskiego. Jednym z załączników do umowy był Regulamin kredytu hipotecznego udzielonego przez Bank. Sąd pierwszej instancji uznał, że umowa kredytu jest nieważna z uwagi na jej sprzeczność z właściwością (naturą) stosunku zobowiązaniowego (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art.353 k.c.). W sytuacji, w której oznaczenie świadczenia na podstawie klauzuli indeksacyjnej zostało pozostawione jednej ze stron (bankowi), powinno być ono w zasadzie oparte na obiektywnej podstawie, a nie pozostawione do swobodnego uznania strony. Skoro na podstawie zawartej umowy wierzyciel miał dokonać oznaczenia świadczenia w sposób dowolny, było to niezgodne z zasadami współżycia społecznego, ponieważ zagrażało interesom dłużnika. W rezultacie, doprowadziło to do naruszenia art. 353 k.c. Brak określenia wysokości świadczenia kredytobiorców przesądzał o sprzeczności treści umowy z art. 353 k.c. i art.69 Prawa bankowego. Ponadto umowa zawiera szereg postanowień abuzywnych, które nie mogą być zastąpione jakimikolwiek innymi regulacjami prawnymi, co także skutkuje nieważnością umowy (art. 385 k.c.). Bez tych postanowień umowa nie może być dalej wiązać wobec braku w niej zasadniczych jej elementów, tj. określenia świadczenia stron. Roszczenie o zapłatę zostało uwzględnione na podstawie art. 410 § 1 i 2 w zw. z art. 405 k.c. Wyrokiem z 28 lutego 2022 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku oddalił apelację wniesioną przez stronę pozwaną od wyroku Sądu pierwszej instancji, podzielając w znacznej części ocenę prawną Sądu pierwszej instancji. Od wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną wniosła strona pozwana. Zarzuty wypełniające podstawy skargi kasacyjnej powiązane są m.in. z przepisami dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. UE 95, 21.03.1993, str. 29-34).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
