Postanowienie SN z dnia 27 czerwca 2024 r., sygn. I CSK 1014/23

27 czerwca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Mariusz Łodko

na posiedzeniu niejawnym 27 czerwca 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa M. M. i J. M.
‎przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
‎o ustalenie i zapłatę,
‎na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi
‎z 24 października 2022 r., I ACa 23/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

UZASADNIENIE

Pozwany Bank spółka akcyjna w W. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 24 października 2022 r. Wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania uzasadnił wystąpieniem istotnego zagadnienia prawnego (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.), tj. potrzebą rozstrzygnięcia, czy w przypadku, gdy umowa kredytu denominowanego do waluty obcej zawarta przez bank z konsumentem jest: (i) sprzeczna z art. 69 pr.bank. (stanowi obejście ww. przepisu ustawy), ponieważ nie określa zobowiązania kredytobiorcy, rzeczywistej kwoty kredytu, waluty kredytu i zasad spłaty kredytu; ewentualnie (ii) sprzeczna z naturą (właściwością) stosunku prawnego, ponieważ połączono w niej stosunek prawny wynikający z art ‎69 pr.bank. z klauzulą denominacyjną określoną w art. 358 § 2 k.c., a ww. obejście ustawy, bądź sprzeczność z naturą (właściwością) stosunku prawnego jest następstwem wyłącznie tego, że niektóre postanowienia umowy pozwalają kredytodawcy jednostronnie oznaczać kurs waluty właściwej do wyliczenia wysokości zobowiązania kredytobiorcy oraz ustalać wysokość rat kredytu (z treści stosunku prawnego nie wynikają obiektywne i weryfikowalne kryteria oznaczenia tego kursu), a zatem stanowią klauzule abuzywne w rozumieniu art. 385 § 1 k.c. – zasadne jest bezpośrednie zastosowanie art. 58 § 1 k.c. i ustalenie, że przedmiotowa umowa jest nieważna jako czynność prawna zmierzająca do obejścia przepisów pr.bank. (ewentualnie sprzeczna z przepisami tej ustawy), jako sprzeczna z naturą stosunku prawnego, a zatem wykraczająca poza granice swobody umów w rozumieniu art. 353 k.c., czy też należy uznać, że w takim wypadku art. 385 § 1 k.c. przewiduje skutek inny niż nieważność czynności prawnej, a zatem sąd orzekający w sprawie powinien w pierwszej kolejności ustalić niezwiązanie konsumenta tymi postanowieniami na podstawie art. 385 §1 k.c., dążąc do utrzymania stosunku prawnego pomiędzy stronami. Zatem dopiero ‎w przypadku uznania, że po „wyeliminowaniu” ww. klauzul abuzywnych umowa nie mogłaby nadal obowiązywać z uwagi za zbyt daleko idące przekształcenie prowadzące do powstania umowy o odmiennej istocie i charakterze, bądź też do sytuacji sprzeczności czynności prawnej z ustawą, sąd byłby uprawniony do ustalenia nieważności czynności prawnej w całości.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się