Postanowienie SN z dnia 28 maja 2024 r., sygn. I CSK 2877/23
28 maja 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Władysław Pawlak
na posiedzeniu niejawnym 28 maja 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa M. R.
przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
o zapłatę i ustalenie,
na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z 23 marca 2023 r., I ACa 963/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
(E.C.)
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 23 marca 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację pozwanej (następcy prawnego Banku.1) od wyroku Sąd Okręgowy w Warszawie z 16 maja 2022 r. Wyrokiem tym Sąd pierwszej instancji: 1. ustalił, że umowa o kredyt mieszkaniowy zawarta 1 marca 2005 r. między powodem M. R. a Bankiem.1 jest nieważna; 2. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 86 650,58 zł oraz kwotę 56 346,48 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 28 kwietnia 2022 r. do dnia zapłaty; 3. ustalił, że umowa o kredyt mieszkaniowy zawarta 29 grudnia 2010 r. między stronami jest nieważna; 4. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 41 357,47 zł oraz kwotę 149 125,40 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 28 kwietnia 2022 r. do dnia zapłaty; 5. oddalił powództwo w pozostałej części; 6. obciążył pozwaną w całości kosztami postępowania.
Wyrok Sądu odwoławczego pozwana zaskarżyła w części, w jakiej oddalono apelację pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w zakresie, w którym Sąd Okręgowy w pkt. 2 tego wyroku zasądził na rzecz powoda kwotę w CHF ponad 27 219,85 CHF wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 28 kwietnia 2022 r. do dnia zapłaty oraz w pkt 3, 4 i 6 tego wyroku w całości. W skardze pozwana zarzuciła naruszenie: a) art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 2 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym zasądzeniu przez Sąd Okręgowy, a następnie Sąd Apelacyjny kwot wyrażonych we frankach szwajcarskich ponad należną powodowi ich wysokość; b) art. 189 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że powód posiadał interes prawny w wytoczeniu powództwa o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego w postaci umowy kredytu; c) art. 385 § 1 - 3 k.c. w zw. z art. 385 k.c. w zw. z art. 4 ust. 2 Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej: „dyrektywa 93/13”) poprzez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że sporne postanowienia umowne nie były sformułowane w sposób jednoznaczny; d) art. 385 § 1 - 3 k.c. w zw. z art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy 93/13 poprzez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że postanowienia umowy kredytu z 29 grudnia 2010 r. naruszają w sposób rażący interesy konsumenta i dobre obyczaje, mają charakter abuzywny, co w konsekwencji prowadzi do jej nieważności; e) art. 496 k.c. w zw. z art. 497 k.c. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na nieprawidłowym przyjęciu, że zarzut zatrzymania podniesiony przez pozwaną w piśmie procesowym z 20 marca 2023 r., poprzedzony oświadczeniem z 17 marca 2023 r. skierowanym do powoda jest bezskuteczny wobec faktu, że zawarte umowy nie są umowami wzajemnymi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
