Postanowienie SN z dnia 28 maja 2024 r., sygn. I CSK 2857/23
28 maja 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Władysław Pawlak
na posiedzeniu niejawnym 28 maja 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa M. J. i S. J. poprzednio Ł.
przeciwko Bankowi AG w W. Oddział w Polsce
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej Banku AG w W. Oddział w Polsce
od wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy
z 10 listopada 2022 r., II Ca 737/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
(E.C.)
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z 10 listopada 2022 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy oddalił apelację pozwanego Banku od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 9 maja 2022 r., którym Sąd ten ustalił, że umowa kredytu hipotecznego zawarta 23 czerwca 2008 r. pomiędzy powodami M. J. i S. Ł. a poprzednikiem prawnym pozwanego Bankiem.1 jest w całości nieważna i zasądził od pozwanego na rzecz każdego z powodów kwotę po 33 158,68 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 13 lipca 2020 r. do dnia zapłaty.
Skargę kasacyjną pozwany Bank oparł na podstawie naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.: art. 385 § 1 i 2 k.c.; art. 385 § 1 k.c. w zw. z art. 385 § 1 zd. 2 k.c. w zw. z art. 4 ust. 2 Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.Urz.UE.L 1993 Nr 95, str. 29 – dalej: „dyrektywa 93/13”); art. 385 § 1 zdanie drugie k.c. w zw. z art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13; art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. 1997 Nr 140, poz. 939 – dalej: „prawo bankowe”) oraz art. 65 k.c. oraz art. 358 § 2 k.c., wszystkich w zw. z art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13; art. 385 § 2 k.c. w zw. z art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz w zw. z motywem dwudziestym pierwszym dyrektywy 93/13; art. 385 § 1 i art. 385 k.c. w zw. z art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13; art. 69 ust. 1 i 2 prawa bankowego w zw. z art. 58 § 1, 2 i 3 k.c. w zw. z art. 358 § 2 i 5 k.c. oraz art. 65 k.c., art. 455 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c., a ponadto art. 189 k.p.c. Pozwany zarzucił także naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 378 § 1 k.p.c. oraz art. 316 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Skarżący wniósł o przyjęcie skargi do rozpoznania z uwagi na to, że:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
