Postanowienie SN z dnia 28 maja 2024 r., sygn. I CSK 2637/23
28 maja 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Władysław Pawlak
na posiedzeniu niejawnym 28 maja 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa H. M. i M. M.
przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
o zapłatę i ustalenie,
na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z 21 marca 2023 r., I ACa 1098/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
(E.C.)
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z 21 marca 2023 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku oddalił apelację pozwanego Banku od wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z 30 maja 2022 r., który ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF zawartej 8 lutego 2007 r. pomiędzy powodami H. M. i M. M., a Bankiem.1 – poprzednikiem prawnym pozwanego oraz zasądził od niego na rzecz powodów kwotę 99 131,04 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, w pozostałym zaś zakresie co do odsetek powództwo oddalił.
Pozwany Bank wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu odwoławczego, opierając ją na obu podstawach przewidzianych w art. 398 § 1 k.p.c. Skarżący w ramach podstawy procesowej zarzucił naruszenie art. 15zzs ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczegółowych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (jedn. tekst: Dz. U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm. dalej: „ustawa o COVID-19”) i art. 367 § 3 zd. pierwsze k.p.c. w zw. z art. 45 ust. 1, art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP; art. 189 k.p.c.; art. 316 § 1 k.p.c. w zw. z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej: „dyrektywa 93/13"). W ramach podstawy materialnoprawnej pozwany zarzucił naruszenie art. 111 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2016 r. poz. 1988, dalej: „prawo bankowe”) w zw. z art. 56 k.c., w zw. z art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 3 prawa bankowego w zw. z art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2011 r. zmieniającej ustawę Prawo bankowe (Dz.U. z 2011 r. nr 165, poz. 984, dalej: „ustawa antyspreadowa”); art. 353 k.c. w zw. z art. 69 ust. 1 i 2 prawa bankowego; art. 58 § 1 k.c.; art. 58 § 3 k.c. w zw. z art. 58 § 1 k.c. in fine, art. 353 k.c.; art. 357 k.c.; art. 358 § 2 k.c.; art. 358 § 2 k.c.; art. 385 § 1 k.c. w zw. z art. 1 ust. 2 dyrektywy 93/13; art. 385 § 1 k.c. w zw. z art. 385 k.c.; art. 385 § 1 i 3 k.c.; art. 385 § 1 k.c. w zw. z art. 4 ust. 1 i art. 3 ust. 3 dyrektywy 93/13 w zw. z ust. 1 lit. j oraz lit. I, oraz ust. 2 lit. c, tiret pierwsze i drugie, oraz ust. 3 załącznika do dyrektywy 93/13; art. 385 § 2 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8b ust. 1 dyrektywy 93/13 i art. 353 k.c. w zw. z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 32 ust. 1 Konstytucji; art. 56 k.c.; art. 65 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 56 k.c.; art. 65 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 354 § 1 k.c.; art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 3 prawa bankowego w zw. z art. 4 ustawy antyspreadowej; art. 41 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (jedn. tekst: Dz. U. z 2016 r., poz.160, dalej: „prawo wekslowe”); art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (dalej: „ustawa o NBP"); art. 405 k.c., art. 410 § 2 k.c. i art. 409 k.c.; art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c.; art. 496 k.c. zw. z art. 497 k.c. Skarżący wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznanie, powołując się na występowanie w sprawie następujących istotnych zagadnień prawnych:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
