Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. I GSK 208/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 1886/18 w sprawie ze skargi S. H. na decyzję Zarządu Województwa Mazowieckiego z dnia 24 września 2018 r. nr 28/2018/RF-I-SE.433.1.9.2018.AD w przedmiocie zobowiązania do zwrotu dofinansowania wykorzystanego z naruszeniem procedur 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od S. H. na rzecz Zarządu Województwa Mazowieckiego 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 18 października 2019 r., sygn. akt V SA/Wa 1886/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. H. (dalej: Strona, Beneficjent, Skarżący) na decyzję Zarządu Województwa Mazowieckiego (dalej: Zarząd, ZWM) z 24 września 2018 r. w przedmiocie zobowiązania do zwrotu dofinansowania z naruszeniem procedur.
Strona, nie zgadzając się z powyższym wyrokiem, wystąpiła ze skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zaskarżyła orzeczenie w całości. Skargę kasacyjną oparła na następujących podstawach:
1. na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.; dalej: p.p.s.a.) zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art.151 p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1 w zw. z art. 78 w zw. z art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.; dalej: k.p.a.) poprzez oddalenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA) skargi na decyzję ZWM z 24 września 2018r. w przedmiocie zobowiązania do zwrotu dofinansowania wykorzystanego z naruszeniem procedur poprzez niedostrzeżenie przez Sąd braku wyczerpującego, rzetelnego i wszechstronnego rozpatrzenia całego materiału dowodowego przez organ I i II instancji, co doprowadziło do poczynienia przez organ I i II instancji błędnych ustaleń faktycznych polegających na uznaniu, że Skarżący wiedział już na etapie ubiegania się o dofinansowanie o zakazie podwójnego finansowania w zrozumieniu zdefiniowanym w umowie, podczas gdy Skarżący nie został poinformowany przez Idea Bank S.A. ani w trakcie podpisywania umowy kredytowej, ani jej wykonywania przez Skarżącego, że środki z Kredytu nie mogą być przeznaczone na współfinansowanie wydatków z innych funduszy UE, innego wspólnotowego instrumentu finansowego, Funduszy Strukturalnych, programów, środków i instrumentów UE, a także innych źródeł pomocy krajowej i zagranicznej;
2. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie: art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej w sytuacji, gdy Skarżący kasacyjnie uzyskał prawo do pomocy w dniu 28 września 2012 r., tj. w dniu podpisania z Mazowiecką Jednostką Wdrażania Programów Unijnych i bezpodstawne uznanie, że wydatek w ramach umowy o dofinansowanie projektu nr RPMA.02.03.00-14-048/11 został poniesiony później oraz bezpodstawne uznanie, że zasadne jest dochodzenie roszczeń z tytułu podwójnego finansowania z tej umowy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
