Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2023 r., sygn. II GSK 274/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Lubaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 października 2022 r. sygn. akt IV SA/Wr 56/22 w sprawie ze skargi G. D. na czynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Lubaniu w przedmiocie nakazu poddania się obowiązkowej kwarantannie oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 20 października 2022 r., sygn. akt IV SA/Wr 56/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na skutek skargi G.D., zwanej dalej "skarżącą", na czynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L., zwanego dalej także "organem", w przedmiocie nałożenia obowiązku poddania się kwarantannie, stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności i zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 200 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Skarżąca (pismem datowanym na dzień 20 stycznia 2022 r.) wniosła do Sądu I instancji skargę na czynność organu polegającą na nałożeniu na nią obowiązku poddania się kwarantannie w okresie od dnia 16 stycznia 2022 r. do dnia 23 stycznia 2022 r. Formułując zarzuty naruszenia przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, zarzuty naruszenia art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2022 r. poz. 1657 ze zm.), zwanej dalej "ustawą", a także zarzuty naruszenia przepisów Konstytucji RP, skarżąca wniosła o stwierdzenie bezskuteczności zaskarżonej czynności oraz o uznanie jej uprawnienia do swobodnego poruszania się po terytorium RP w okresie od dnia 16 stycznia do dnia 23 stycznia 2022 r. W uzasadnieniu skargi wyjaśniła, że jest nauczycielem w zespole szkół podstawowych, a kwarantanna została nałożona w związku z tym, że jeden z uczniów uzyskał pozytywny wynik testu na SARS-CoV-2. O fakcie nałożenia kwarantanny skarżąca dowiedziała się w dniu 16 stycznia 2022 r., otrzymując wówczas automatyczne powiadomienie z Sanepidu. Kwestionując ten obowiązek skarżąca podniosła, że wszystkie regulacje wprowadzające ograniczenia, nakazy i zakazy, w tym obowiązek poddania się kwarantannie w sytuacjach opisanych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021 r. należy uznać za wydane bez spełnienia przesłanek delegacji ustawowej, a przez to w całości bezprawne. Ponadto zarzuciła, że zapis rozporządzenia stanowiący o niewydawaniu decyzji jest sprzeczny z art. 33 ust. 1 ustawy oraz z art. 104 § 1 K.p.a. Wskazała również, że brak jest postaw do różnicowania sytuacji osób zaszczepionych i niezaszczepionych poprzez nakładanie kwarantanny wyłącznie na tych, którzy nie przyjęli szczepionki na COVID-19 (która to choroba nie znajduje się w wykazie szczepień obowiązkowych).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
