Postanowienie SN z dnia 12 marca 2024 r., sygn. III USK 124/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Sobutka
w sprawie z odwołania M. R.
od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
o wysokość emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 marca 2024 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 5 września 2022 r., sygn. akt III AUa 1660/21,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2021 r. (sygn. akt VIII U 90/20) Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział VIII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie wniosku M. R. przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA w Warszawie o wysokość emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej, w punkcie I wyroku oddalił odwołanie M. R. od decyzji (numer: […] i numer: […]1) Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r. ponownie ustalających wysokość emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej, zaś w punkcie II wyroku zasądził od wnioskodawcy na rzecz strony pozwanej kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Po rozpoznaniu apelacji odwołującego Sąd Apelacyjny we Wrocławiu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 5 września 2022 r. (sygn. akt III AUa 1660/21) oddalił apelację.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego wywiódł odwołujący, zaskarżając wyrok ten w całości, zarzucając mu:
1.naruszenie prawa materialnego, tj. art. 15c w związku z art. 13b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Anty korupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (dalej ustawa zaopatrzeniowa) przez jego niewłaściwe zastosowanie będące konsekwencją dokonania błędnej wykładni przejawiającej się w przyjęciu, że służba skarżącego od dnia 1 stycznia 1981 r. do dnia 31 lipca 1990 r. była służbą na rzecz bliżej niesprecyzowanego totalitarnego państwa, podczas gdy całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w aktach osobowych skarżącego na to nie wskazuje oraz pomimo faktu, iż prawidłowa wykładnia, a co za tym idzie, również zastosowanie przepisu, wymagają, aby dla uznania czy służba danego funkcjonariusza była służbą na rzecz totalitarnego państwa, czynności wykonywane w ramach służby rzeczywiście zmierzały do umocnienia i utrzymania władzy totalitarnej czego organ rentowy w trakcie trwania postępowania w żaden sposób nie wykazał;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
