Postanowienie SN z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. I KK 461/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 1 lutego 2024 r. r. sprawy T.F. skazanego z art. 280 § 2 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II AKa 116/23 utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. III K 310/22
na podstawie art. 535 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1.oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. C. ( Kancelaria Adwokacka w P.) – obrońcy z urzędu skazanego, kwotę 1476 zł, w tym 23 % VAT za sporządzenie i wniesienie kasacji,
3. zwolnić skazanego od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych postępowania kasacyjnego.
[J.J.]
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II AKa 116/23, utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. III K 310/22 – skazujący T. F. za zbrodnię z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności oraz orzekający obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody.
W kasacji od wyroku Sądu odwoławczego obrońca skazanego T. F. podniósł następujące zarzuty rażącego i mogącego mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku:
I. naruszenia przepisów prawa procesowego:
1. art. 433 k.p.k. w zw. z art. 457 k.p.k. polegające na nienależytym rozpoznaniu przez Sąd drugiej instancji zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy skazanego T. F. , tj. zarzutu naruszenia art. 398 § 1 k.p.k. w zb. z art. 399 § 1 k.p.k. i art. 17 §1 pkt 7 k.p.k. w zw. z art. 14 § 1 k.p.k. w zw. z art. 413 § 1 pkt 5 k.p.k. i art. 93 § 1 k.p.k. i utrzymaniem przez Sąd Apelacyjny w mocy orzeczenia w sytuacji gdy nie było ku temu podstaw, gdyż prawidłowo przeprowadzona kontrola odwoławcza powinna skutkować ustaleniem, iż prowadzenie postępowania przez Sąd pierwszej instancji w sprawie nowego aktu oskarżenia wniesionego przez rzecznika oskarżenia mimo braku wyraźnej zgody obrońcy i oskarżonego i to aktu oskarżenia dotyczącego tego zmienionego zarzutu, co już postawiony oskarżonemu w pierwotnym akcie oskarżenia, stanowiło wyjście przez Sąd pierwszej instancji poza granice pierwotnego aktu oskarżenia, a w konsekwencji występowała bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k., co uzasadniało uchylenie wyroku Sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz było wynikiem dokonania pobieżnej kontroli odwoławczej;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
