Postanowienie SN z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. V KK 1/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 30 stycznia 2024 r.,
sprawy D. P. i M. T.
skazanych z art. 158 § 1 k.k. w zw. zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zb. z art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.
z powodu kasacji wniesionych przez obrońcę skazanych
od wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy
z dnia 10 maja 2023 r., sygn. akt IV Ka 362/23
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy
z dnia 23 stycznia 2023 r., sygn. akt III K 110/22
I oddala obie kasacje jako oczywiście bezzasadne;
II zasądza od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego Ł. B. – Kancelaria Radcy Prawnego w B., obrońcy z urzędu: skazanego D. P. i skazanego M. T., łączną kwotę 885 zł i 60 gr (osiemset osiemdziesiąt pięć złotych i sześćdziesiąt groszy), w tym 23% podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie obu kasacji;
III kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazanych w częściach na nich przypadających.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 23 stycznia 2023 r., sygn. akt III K 110/22, uznał D. P. i M. T. za winnych popełnienia czynu wyczerpującego znamiona art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i wymierzył im kary po dwa lata pozbawienia wolności (k. 450). Od tego wyroku apelację złożył obrońca D. P. i M. T. w której zarzucił naruszenie: a) art. 170 § 1 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o uzyskanie dokumentacji dotyczącej leczenia D. P. na okoliczność uszkodzenia jego ciała podczas zdarzenia z udziałem pokrzywdzonych; b) art. 23a § 1 k.p.k. poprzez nie uwzględnienie wniosku o skierowanie sprawy na mediację pomiędzy oskarżonymi i pokrzywdzonymi; c) art. 424 § 1 k.k. poprzez nie wyjaśnienie w treści uzasadnienia tego w jakim zakresie wyjaśnienia oskarżonych i świadka K.K. są sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym; d) art. 7 k.p.k. poprzez naruszenie swobodnej oceny dowodów tj. zeznań pokrzywdzonych. Nadto zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy, że zdarzenie wypełnia znamiona czynu z art. 158 § 1 k.k. jako pobicie, podczas gdy właściwą oceną powinno być uznanie go za bójkę, a także podniósł zarzut rażąco niewspółmiernej kary orzeczonej wobec D. P. i M. T. . Po rozpoznaniu apelacji Sąd Okręgowy w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 10 maja 2023 r., sygn. akt IV Ka 362/23, utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy (k.509).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
