Wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2023 r., sygn. I GSK 1794/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) Protokolant Patrycja Kołtan-Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej ze skargi kasacyjnej Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Bk 201/19 w sprawie ze skargi P.K. na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 25 marca 2019 r. nr 9010-2019-007467 w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. oddala skargę, 3. zasądza od P. K. na rzecz Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Bk 201/19 w wyniku skargi P.K. uchylił decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży z dnia 25 marca 2019 r. nr 9010-2019-007467 w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemu wsparcia bezpośredniego na 2018 r.
Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że P.K. (dalej: "Skarżący") złożył do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży wniosek o przyznanie płatności na 2018 rok, w którym ubiegał się o przyznanie jednolitej płatności obszarowej, płatności za zazielenienie do działek rolnych o powierzchni 4,54 ha oraz płatności dodatkowej. Następnie złożył zmianę wniosku, zwiększając żądanie przyznania tych płatności o 6,13 ha. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Łomży decyzją z 7 stycznia 2019 r., nr 0194-2019-000906, przyznał skarżącemu jednolitą płatność obszarową, płatność za zazielenienie i płatność dodatkową w kwocie całkowitej nieprzekraczającej 1250 Euro z uwagi na uczestnictwo w systemie małych gospodarstw. Od powyższej decyzji skarżący złożył odwołanie do Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego ARiMR w Łomży, w którym nie zgodził się z rozstrzygnięciem organu pierwszej instancji. Decyzją z 5 marca 2019 r., nr 9010-2019-007467, organ odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ powołał przepis art. 19 ust. 2 i art. 56 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz.U. z 2018 r., poz. 1312) i wyjaśnił, że Skarżący został uznany za rolnika uczestniczącego w systemie małych gospodarstw na mocy decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w Łomży nr 0194-2015-012125 z 2 czerwca 2016 r. w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na 2015 rok. Decyzja ta została prawidłowo doręczona, co pozwala uznać, że został on poinformowany o uczestnictwie w systemie małych gospodarstw. Organ przyjął, że skoro Skarżący został uznany za rolnika uczestniczącego w systemie dla małych gospodarstw, o czym był poinformowany, i nie wystąpił z tego systemu poprzez zaznaczenie w części IX pola 13 wniosku o przyznanie płatności na rok 2018, a także w terminie do 30 września 2018 roku nie złożył oświadczenia o wystąpieniu z tego systemu - wnioskowane przez niego płatności zostały przyznane zgodnie z zasadami systemu dla małych gospodarstw, czyli w kwocie nieprzekraczającej 1250 euro. Organ nie uwzględnił zarzutów odwołania przyjmując, że nie zawiera ono żadnych wyjaśnień i argumentów mających wpływ na wynik rozstrzygnięcia. Skarżący nie zgodził się z powyższym rozstrzygnięciem i złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Zaskarżając decyzję, zarzucił naruszenia: - art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., polegające na nienależytym przeprowadzeniu postępowania w zakresie umożliwiającym zbadanie wszystkich okoliczności sprawy oraz dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego w sprawie; - obarczenie strony postępowania negatywnymi skutkami wadliwie działającego systemu eWniosek plus poprzez nieodniesienie się do tego przez organ II instancji, że występowały liczne awarie i problemy z systemem. Ponadto wskazał na niesprawdzenie, że na koncie w wersjach roboczych posiada on wniosek, który poprzez problemy z aplikacją nie został wysłany; - art. 62 ust. 2 zdanie drugie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. i347z 20.12.2013, str. 608-670) - poprzez całkowite zaniechanie wobec skarżącego realizacji obowiązku nałożonego na mocy ww. normy prawa unijnego na właściwe organy tych państw członkowskich, które zdecydowały się na praktykę automatycznego objęcia niektórych rolników systemem małych gospodarstw na podstawie art. 62 ust. 2 zdanie 1 ww. rozporządzenia, - art. 7, 8, 9 k.p.a. w związku z art. 3 ust. 2 pkt 1 pkt. 3 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego poprzez zaniechanie przez organ realizacji wyraźnego, ustawowego obowiązku uprzedniego poinformowania skarżącego o przysługującej mu możliwości uniknięcia niekorzystnych skutków przyjętych przez polskiego ustawodawcę rozwiązań prawnych; nieprzestrzeganie podstawowych zasad prowadzenia postępowania administracyjnego, w tym nieodniesienie się do zarzutów podniesionych w odwołaniu, w tym dotyczących wadliwie działającego systemu informatycznego, przeprowadzonej transformacji gospodarstwa poprzez jego powiększenie, w związku z czym wystąpienie z SMG mogło nastąpić w każdym czasie. W uzasadnieniu skargi Skarżący wskazał, że rok 2018 był pierwszym rokiem wdrożenia systemu składania wniosków o płatności bezpośrednie elektronicznie zamiast papierowych. W związku z tym występowały problemy ze złożeniem wniosku lub jego wypełnieniem, o których nie wiedział w czasie wypełniania. Podczas składania wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich wybrano wniosek o wystąpienie z systemu małych gospodarstw (SMG), po czym wysłano ten wniosek za pomocą przycisku "wyślij". Następnie wypełniono wniosek obszarowy i również kliknięto "wyślij", po czym wygenerowane zostało potwierdzenie. Skarżący wskazał, że na początku był pewny, że potwierdzenie dotyczy także SMG, ale potem jeszcze raz przeczytał instrukcję, z której wynikało, że powinno być odrębne potwierdzenie. Udał się, więc do Biura ARiMR gdzie uzyskał informację, że są problemy z tą aplikacją, od początku kwietnia zlikwidowane zostaną wszystkie usterki i jak wysłano, to na pewno dojdzie. Po takim zapewnieniu Skarżący uznał sprawę za "załatwioną". Sprawa SMG była dla Skarżącego bardzo istotna, ponieważ pod koniec ustawowego terminu dodał działanie rolnośrodowiskowo - klimatyczne. Skarżący podał również, że w wersjach roboczych aplikacji e-wniosek plus posiada zapisany wniosek, w którym prawidłowo zaznaczono, iż występuje z systemu małych gospodarstw. Pozostawanie w tym systemie jest dla niego niekorzystne. Dodatkowo Skarżący podniósł, że postępowanie w sprawie było prowadzone w sposób przewlekły. Na tej podstawie Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
