Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2023 r., sygn. II FSK 398/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Beata Cieloch Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska- Nowacka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 października 2022 r. sygn. akt I SA/Po 1022/21 w sprawie ze skargi W. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 września 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od W. J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z 19 października 2022 r., sygn. akt I SA/Po 1022/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę W. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 22 września 2021 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
2.1. Skarżący wywiódł od powyższego wyroku skargę kasacyjną, w której zaskarżył to orzeczenie w całości.
Na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") kwestionowanemu orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 22 ust. 1, art. 23, art. 24 ust. 1, art. 24a ust. 1, art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a, art. 45 ust. 1 i ust. 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. poz. 307 ze zm., dalej jako "u.p.d.o.f") oraz art. 193 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej jako "o.p.") poprzez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na:
1) wadliwym przyjęciu, że podatnik nie mógł zaliczyć kosztów wynikających z faktur VAT dotyczących transakcji z podmiotami pod firmą C. Sp. z o.o. oraz G. Sp. z o.o., albowiem nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, podczas gdy wydatki wykazane powyższymi fakturami był bezpośrednio związane z osiągniętym przychodem związanym z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i jednocześnie nie stanowiły wyłączeń o których mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
