Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2023 r., sygn. I OSK 385/22
Dnia 6 kwietnia 2023 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Przybysz (sprawozdawca) Sędziowie: sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia del. WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 940/20 w sprawie ze skargi W.K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 5 marca 2020 r., nr GZ.gn.625.137.2019, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia, wyrokiem z 18 listopada 2020 r., sygn. akt I SA/Wa 940/20, oddalił skargę. Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w [...] orzeczeniem z 10 maja 1955 r., nr [...], orzekło o przejęciu na własność Skarbu Państwa nieruchomości położonych w miejscowości [...] [...], powiat [...], pozostałych po osobach przesiedlonych do ZSRR oraz nie znajdujących się w faktycznym władaniu właścicieli przesiedlonych na Ziemie Zachodnie.
W. K. wystąpiła o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w [...] z 10 maja 1955 r., w części dotyczącej przejęcia gruntów jej matki – A. B.
Wojewoda Małopolski decyzją z 31 stycznia 2018 r. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia z 10 maja 1955 r. w części dotyczącej punktu drugiego, orzekającego o przejęciu na własność Skarbu Państwa nieruchomości ziemskiej położonej w miejscowości [...], powiat [...], objętej wykazem hipotecznym lwh 2, stanowiącej w dacie przejęcia własność A.B..
Odwołanie od ww. decyzji Wojewody Małopolskiego wniosła W. K. Zarzuciła, że orzeczenie, w części dotyczącej punktu 2, zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, gdyż: nieprawidłowo wskazano, że nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa 1 lipca 1947 r., ponieważ w tej dacie nieruchomość była w posiadaniu właścicielki, która opuściła [...] 9 lipca 1947 r.; orzeczenie miało charakter zbiorczy i zostało wydane na podstawie dwóch dekretów, a przez to nie konkretyzowało przejmowanej nieruchomości w sposób odpowiadający ówczesnym przepisom prawa; orzeczenie nie identyfikowało przejmowanej nieruchomości, gdyż nie określało przedmiotu przejęcia poprzez wskazanie numerów przejmowanych parcel i ich powierzchni, co z kolei uniemożliwiło jej poprzedniczce prawnej uzyskanie w miejscu przesiedlenia od Skarbu Państwa własności innych nieruchomości; orzeczenie nie zostało doręczone poprzedniczce prawnej.
Zaskarżoną decyzją z 5 marca 2020 r., Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu odwołania W.K. od decyzji Wojewody Małopolskiego z 31 stycznia 2018 r., utrzymał w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego. Minister na wstępie przedstawił następstwo prawne po byłej właścicielce nieruchomości. Organ wyjaśnił, że celem postępowania prowadzonego w sprawie o stwierdzenie nieważności orzeczenia jest zbadanie, czy kontrolowane orzeczenie obciążone jest wadami, o których mowa w art. 156 § 1 k.p.a. W takim postępowaniu organ zasadniczo dokonuje ocen przez pryzmat akt postępowania zwykłego, nie przeprowadza zaś nowych dowodów, które miałyby na celu podważanie czy też kwestionowanie stanu faktycznego sprawy zakończonej decyzją, która jest przedmiotem kontroli w postępowaniu nadzorczym. Ewentualne wady prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji muszą tkwić w samej decyzji, a nie w postępowaniu, które doprowadziło do jej wydania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
