Wyrok NSA z dnia 4 października 2022 r., sygn. III FSK 959/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 4 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 407/18 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 kwietnia 2018 r. nr 0401-IEW.4263.10.2018 w przedmiocie rozłożenie na raty zaległości podatkowych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę w całości, 3) zasądza od M. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 490 (słownie: czterysta dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 grudnia 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 407/18,
wydanym w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 kwietnia 2018 r. nr 0401-IEW.4263.10.2018 w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty zaległości
w podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2014 r., marzec 2015 r., sierpień 2016 r. oraz od marca do maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy na rzecz M. G. kwotę 997 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji, decyzją z dnia 8 stycznia 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. odmówił skarżącemu rozłożenia na raty zapłaty ww. zaległości podatkowych, a decyzją z dnia 9 kwietnia 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że podstawę prawną decyzji stanowił art. 67b § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2018 r. poz. 800 ze zm.); dalej: "O.p". Oceniając sytuację majątkową skarżącego organ stwierdził, że mając na uwadze problemy finansowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, skutkujące brakiem z tego tytułu dochodów oraz uzyskiwaniem dochodów z tytułu umowy o pracę z minimalnym wynagrodzeniem w wysokości 2.000 zł, wystarczającym na zaspokojenie potrzeb życiowych, spełniona została w sprawie przesłanka ważnego interesu podatnika. Organ zaznaczył, że istotną okolicznością braną pod uwagę przy rozstrzyganiu w sprawie ulgi uznaniowej, o której mowa w art. 67a § 1 pkt 2 O.p., jest zbadanie, czy istnieją realne możliwości wywiązania się strony z zapłaty zobowiązania podatkowego w układzie ratalnym, dlatego szczególnemu badaniu poddawana zostaje kondycja finansowa wnioskodawcy w momencie składania wniosku o zastosowanie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
