Postanowienie SN z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. II USK 102/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Sobutka

w sprawie z odwołania K. C.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Gdańsku
‎z udziałem M. C.
‎o ustalenie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 lutego 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z dnia 28 grudnia 2022 r., sygn. akt III AUa 845/21,

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej,

II. zasądza od K. C. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Gdańsku kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści) złotych, wraz z odsetkami, o których mowa w art. 98 § 1¹ k.p.c. - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku decyzją z dnia 2 sierpnia 2019 r. ustalił, że K. C., jako osoba współpracująca u płatnika składek prowadzącego działalność gospodarczą M. C. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 1 grudnia 2014 r. i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 1 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 24 lutego 2021 r. oddalił odwołanie oraz zasądził od skarżącej K. C. na rzecz organu 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd Okręgowy wskazał, że przedmiotem postępowania jest dokonanie weryfikacji trafności zawartego w zaskarżonej decyzji rozstrzygnięcia w zakresie stwierdzenia braku podstaw do podlegania przez skarżącą ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w spornym okresie. Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy przywołał art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 8 ust. 11, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 5 ustawy systemowej oraz art. 18 ust. 8, art. 18a ust. 1, art. 20 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ww. ustawy. Kwestią sporną, poddaną ocenie Sądu Okręgowego, było jedynie ustalenie, czy stosunek prawny łączący wnioskodawców, spełniał kryterium uznania go za „współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej”. Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy wskazały, w ocenie Sądu I instancji, że zgłoszenie K. C. do ubezpieczeń społecznych zostało dokonane dla pozoru, ponieważ odwołującej nie można przypisać statusu osoby współpracującej. Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do uznania, że współpraca odwołującej przy prowadzeniu działalności gospodarczej jej męża miała charakter stały i systematyczny, spełniający kryteria wskazane w art. 8 ust. 11 ustawy systemowej. Sąd Okręgowy miał na uwadze, że odwołująca została zgłoszona przez swojego męża do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej pismem z dnia 10 grudnia 2014 r. z datą wsteczną od dnia 1 grudnia 2014 r., a już od dnia 30 marca 2015 r. wystąpiła z roszczeniem o wypłatę zasiłku chorobowego. Znamiennym jest, że płatnik zgłosił żonę do ubezpieczeń społecznych dopiero kiedy ta była w ciąży i to w miesiącu, kiedy małżonkowie dowiedzieli się o powyższym. Jak wskazywano tymczasem - odwołująca pomagała mężowi w prowadzeniu działalności od 2009 r., a mimo to została zgłoszona do ubezpieczeń dopiero w roku 2014 r.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się