Postanowienie SN z dnia 20 lutego 2024 r., sygn. III PSK 113/23
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski
w sprawie z powództwa D. M.
przeciwko F. w Z.
o zapłatę odszkodowania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 lutego 2024 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze
z dnia 27 czerwca 2023 r., sygn. akt IV Pa 23/23,
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
II. zasądza od pozwanej na rzecz powódki 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Zielonej Górze wyrokiem z dnia 27 czerwca 2023 r. oddalił apelację pozwanej F. w Z. od wyroku Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 24 lutego 2023 r. zasądzającego od pozwanej na rzecz powódki D. M. kwotę 26.820 zł tytułem odszkodowania za bezzasadne wypowiedzenie umowy o pracę.
Powódka wniosła o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony wręczonego w dniu 3 stycznia 2022 r. Ewentualnie, w przypadku upływu okresu wypowiedzenia, o zasądzenie na swoją rzecz odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Powódka odniosła się do poszczególnych przyczyn podanych jako uzasadniające wypowiedzenie umowy, a nadto przytoczyła okoliczności, w jakich nastąpiło wręczenie oświadczenia o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem. Podniosła, że dyrektor pozwanej przekazał jej do przeczytania pismo z 3 stycznia 2022 r. przy czym nie udzielono jej żadnych wyjaśnień ani nie przedstawiono żadnych innych dokumentów, z których miałoby wynikać działanie na szkodę pracodawcy.
Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 26.820 zł tytułem odszkodowania za bezzasadne wypowiedzenie umowy o pracę, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 16.02.2022 r. do dnia zapłaty.
Sąd Rejonowy ustalił, że powódka 13 listopada 2003 r. zawarła umowę o pracę na czas nieokreślony z pozwaną na stanowisku zastępcy głównego księgowego i specjalisty ds. osobowych. Następnie na mocy porozumienia powierzono powódce obowiązki głównej księgowej. Sąd ustalił również szczegółowy zakres jej obowiązków, fakt, że współpraca z poprzednim dyrektorem układała się bez zastrzeżeń, powódka jako osoba zatrudniona na samodzielnym stanowisku nie miała prowadzonej listy obecności, zaś wychodząc poza siedzibę pozwanej zawsze zgłaszała to dyrektorowi. Powódka od 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowe, zaś w dniu 29 maja 2018 r. złożyła pisemne oświadczenie, że nie prowadzi działalności konkurencyjnej w stosunku do pracodawcy oraz zobowiązała się do złożenia pracodawcy oświadczenia o zamiarze prowadzenia takiej działalności przed jej podjęciem. Prowadzenie działalności gospodarczej przez powódkę było okolicznością znaną pracownikom pozwanej. Sąd Rejonowy poczynił również szczegółowe ustalenia dotyczące inwestycji polegającej na rozbudowie siedziby pozwanej z wykorzystaniem dofinansowania ze środków ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego […], w której realizację ze strony pozwanej zaangażowana była powódka, zastępczyni dyrektora, kierownik techniczny, pracownik administracji i księgowa. Realizacja tej inwestycji nie została dokończona. W toku prac po uzyskaniu ustnej akceptacji ówczesnego dyrektora pozwanej, powódka zatwierdziła jedną z faktur wykonawcy, nie wiedząc o zastrzeżeniach zastępczyni dyrektora co do niedokończenia prac montażowych, które obejmowała płatność, a kontrahenci rozpoczęli w tej sprawie wymianę stanowisk. Dokument ten 21 grudnia 2020 r. został sprawdzony pod względem merytorycznym przez powódkę, sprawdzony pod względem formalnym i rachunkowym przez pracownika księgowości, a następnie zatwierdzony do wypłaty przez powódkę jako główną księgową oraz ówczesnego dyrektora. Wystawienie faktury zostało poprzedzone sporządzeniem świadectwa zakończonych elementów prac lub robót budowlanych, w którym potwierdzono odbiór robót. Sprawdzając fakturę merytorycznie oraz zatwierdzając ją do wypłaty, powódka nie miała wiedzy o tym, że jest to jej drugi egzemplarz i że wcześniejsza została zakwestionowana przez zastępcę dyrektora i zwrócona wykonawcy. Współpraca z kontrahentem nie układała się pomyślnie, pozwana, reprezentowana wezwała wykonawcę do realizacji prac. Wykonawca na spotkaniu dotyczącym realizacji inwestycji zobowiązał się wykonać wszystkie zaległe prace. W kwietniu 2021 r. wykonawca wystąpił do pozwanej o waloryzację wynagrodzenia, na co pozwana nie wyraziła zgody. Na skutek powyższego w czerwcu 2021 r. główny wykonawca wstrzymał prace na budowie i złożył oświadczenie o odstąpieniu od niej. Zanim to nastąpiło, wykonawca wystawił jeszcze kilka faktur za kolejne etapy prac, które sprawdzała merytorycznie zastępczyni dyrektora. Zostały one opłacone przez pozwaną. Przed zaprzestaniem prac przez kontrahenta przeprowadzono wizję lokalną na rozbudowywanym obiekcie pozwanej, w której wyniku ujawniono szereg elementów, które świadczyć miały o niskiej jakości wykonywanych robót i licznych zaniedbaniach mogących mieć wpływ na późniejszą eksploatację obiektu. Konstruktor projektu wezwał wykonawcę do naprawy elementów opisanych w opracowaniu. Według oświadczenia zastępczyni dyrektora pozwanej, wartość robót niewykonanych lub wykonanych częściowo lub wadliwie, do których zostało wypłacone dofinansowanie wynosi łącznie 542.720,00 zł netto. Pismem z dnia 2 listopada 2022 r. Urząd Marszałkowski Województwa w Z. poinformował, jako instytucja zarządzająca RPO, że kwota dofinansowania do zwrotu wraz z odsetkami wynosi 526.195,43 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
