Postanowienie SN z dnia 19 lutego 2024 r., sygn. I CSK 749/23

19 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Marta Romańska

na posiedzeniu niejawnym 19 lutego 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa A.B. i W.B.
‎przeciwko X. spółce akcyjnej z siedzibą w Y.
‎o zapłatę i ustalenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej X. spółki akcyjnej z siedzibą w Y.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
‎z 22 lipca 2022 r., I ACa 262/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

A.W.

UZASADNIENIE

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
‎w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego
‎w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym,
‎o których jest mowa w art. 398⁹ § 1 k.p.c.

Skarżący wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na podstawie art. 398 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c., powołując się na występujące w sprawie istotne zagadnienia prawne oraz potrzebę wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości, które sformułował jako pytania: „1. Czy przedstawienie przez bank przed podjęciem przez konsumenta decyzji o zaciągnięciu zobowiązania kredytowego w walucie obcej, pełnej informacji o sposobie ustalania przez bank kursów kupna i kursów sprzedaży, umożliwiającej samodzielne wyliczenie wartości kursu przez kredytobiorcę oraz zawarcie tej informacji w umowie zawieranej ‎z konsumentem może być podstawą przyjęcia dowolności ustalania bankowych tabel kursowych, czy jest to adekwatnym kryterium oceny abuzywności (zagadnienie dotyczy wykładni art. 385 § 1 k.c.)?; 2. Czy w wypadku umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, wyeliminowanie klauzul przeliczeniowych może prowadzić do stwierdzenia nieważności (bezskuteczności) umowy w całości jako następstwa abuzywności tych klauzul, skoro w momencie jej zawarcia obowiązywał art. 358 § 1 i § 2 k.c. (zgodnie z którym jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia ‎w walucie obcej, a wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna stanowi inaczej.), a ponadto ‎w momencie orzekania obowiązywał bezwzględny przepis prawa, tj. art. 69 ust. 3 Prawa bankowego (zagadnienie dotyczy wykładni art. 358 § 1 i § 2 k.c.)?”.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się