Wyrok NSA z dnia 24 października 2023 r., sygn. III FSK 2897/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 24 października 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Sz 109/20 w sprawie ze skargi J.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 12 grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 lipca 2020 r. sygn. I SA/Sz 109/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 12 grudnia 2019 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do odmiennej oceny przez skarżącą i organy podatkowe kwestii zastosowania stawki podatku od nieruchomości od gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej dla nieruchomości pozostającej we współwłasności osoby fizycznej i osoby prawnej - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. WSA stanął na stanowisku, że należało przyznać rację organom podatkowym. Sąd ten wskazał także, że poza sporem w rozpoznawanej sprawie pozostaje, że skarżąca w 2019 r. była współwłaścicielem w udziale do 1/2 części nieruchomości położonej w S. B., działka nr (...) o powierzchni (...) ha oznaczonej ewidencji gruntów jako Ba (tereny przemysłowe - § 68 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego o Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019 r. poz. 393). Drugim współwłaścicielem tej nieruchomości w tym samym udziale była spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. W ocenie Sądu pierwszej instancji należało podzielić stanowisko organów, że w rozpoznawanej sprawie nie mógł znaleźć zastosowania przywoływany przez skarżącą wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie SK 13/15. W wyroku tym bowiem Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 1a ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. rozumiany w ten sposób, że wystarczającą przesłanką zakwalifikowania gruntu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości do kategorii gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną będącą jego współposiadaczem jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 oraz art. 84 w związku z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. WSA podkreślił, że wyrok ten odnosił się zarówno do oceny odmiennej sytuacji prawnej jak i faktycznej, ponieważ w rozpoznawanej sprawie nie miało się do czynienia ze współposiadaniem przez osoby fizyczne, a ze współwłasnością osoby fizycznej i osoby prawnej. Przedmiotem współwłasności był grunt oznaczony w ewidencji gruntów jako tereny przemysłowe, co także musiało skutkować o uznaniu związania z prowadzeniem działalności gospodarczej. Mając na uwadze powyższe, WSA uznał, że występująca w sprawie sytuacja była zasadniczo odmienna od sytuacji, na którą zwrócił uwagę Trybunał Konstytucyjny i skargę oddalił. Wyrok wraz z uzasadnieniem dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
