Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2023 r., sygn. III FSK 1512/22
W sytuacji, gdy skarżący nie przedstawi do akt sprawy pełnomocnictwa udzielonego pełnomocnikowi w konkretnej sprawie podatkowej, doręczenie decyzji organu podatkowego bezpośrednio skarżącemu, a nie jego pełnomocnikowi, jest zgodne z prawem. Brak przedstawienia pełnomocnictwa do akt danej sprawy sprawia, że nie aktualizują się procesowe uprawnienia pełnomocnika do reprezentowania strony w tej sprawie przed organami podatkowymi.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 923/22 w sprawie ze skargi K.T. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 3 marca 2022 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 września 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 923/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. T. (dalej jako: skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 3 marca 2022 r. w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania od decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.
Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że kontroli poddane zostało postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji, uznanej za doręczoną w dniu 21 listopada 2019 r. w trybie zastępczym, o którym mowa w art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, dalej: "O.p.") w związku z czym kluczowym zagadnieniem w sprawie było to, czy skarżącej prawidłowo została doręczona decyzja organu I instancji, ponieważ tylko w przypadku prawidłowego jej doręczenia termin do wniesienia odwołania rozpoczyna swój bieg. Sąd ten dodał, że skarżąca wywodzi, że decyzję organu I instancji skierowano bezpośrednio do niej z pominięciem prawidłowo ustanowionego pełnomocnika. Powołuje się przy tym na pełnomocnictwo z 18 lutego 2019 r. o bardzo ogólnym zakresie, które złożono w dniu 14 marca 2019 r. wraz z inną korespondencją. Skarżąca podkreśliła również, że to samo pełnomocnictwo o takiej samej treści zostało wysłane przez pełnomocnika w dniu 21 stycznia 2020 r.
Zdaniem WSA w Warszawie argumentacja ta nie znalazła odzwierciedlenia w aktach sprawy. W aktach tych próżno bowiem szukać pełnomocnictwa z 18 lutego 2019 r., na które powołuje się skarżąca, a które niewątpliwie skutkowałoby koniecznością doręczenia pełnomocnikowi decyzji organu I instancji. Sąd ten stwierdził, że organ I instancji nie miał więc podstaw do przyjęcia, że w niniejszej sprawie skarżąca jest zastępowana przez pełnomocnika. Oceny tej nie zmienia fakt, iż z treści tego pełnomocnictwa wynikała możliwość działania w każdej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn. Uszło bowiem uwadze pełnomocnika, że pełnomocnictwo, na które się powołuje, udzielone zostało na druku PPS-1, właściwym dla pełnomocnictw szczególnych. Nie ulegało zatem wątpliwości jaki był charakter jego umocowania tj. szczególny. Jakkolwiek więc umocowanie to upoważniało pełnomocnika do działania w imieniu skarżącej we wszystkich postępowaniach podatkowych dotyczących podatku od spadków i darowizn, zarówno przed organami podatkowymi obu instancji, jak i przed sądami administracyjnymi, to nie jest ono równoznaczne z obowiązkiem uwzględnienia tego umocowania we wszystkich postępowaniach wszczynanych po przedłożeniu takiego pełnomocnictwa w konkretnej prowadzonej już sprawie. Sąd pierwszej instancji nadto stwierdził, że z akt sprawy wynika, że decyzję organu I instancji skierowano do skarżącej przy udziale operatora pocztowego listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Doręczenie tej decyzji nastąpiło w trybie art. 150 O.p. A zatem zdaniem tego sądu, w niniejszej sprawie spełnione zostały określone przepisach wymogi warunkujące możliwość uznania przesyłki zawierającej decyzję organu I instancji za doręczoną w sposób prawidłowy, a co za tym idzie - skuteczny. Ze znajdującej się w aktach tej sprawy koperty i dołączonego do niej potwierdzenia odbioru wynikają bowiem wszelkie adnotacje istotne dla przyjęcia fikcji prawnej doręczenia skarżącej wspomnianej decyzji. W świetle powyższego Sąd w Warszawie podzielił zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu stanowisko, iż decyzja organu I instancji została skarżącej prawidłowo doręczona 21 listopada 2019 r., co oznacza, że termin złożenia odwołania upłynął 5 grudnia 2019 r. Ponieważ skarżąca nie kwestionowała, że odwołanie wniosła po tej dacie, sąd nie miał wątpliwości co do prawidłowości stwierdzenia przez Dyrektora uchybienia terminowi do wniesienia tego odwołania na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 O.p. Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
