Postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2024 r., sygn. I CSK 240/23
23 stycznia 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Marta Romańska
na posiedzeniu niejawnym 23 stycznia 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa P. spółki akcyjnej w K.
przeciwko J.M. i J.M.1
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej P. spółki akcyjnej w K.
od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z 31 sierpnia 2022 r., I ACa 1708/21,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989 § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 3989 § 1 k.p.c.
Skarżąca wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej z powołaniem się na jej oczywistą zasadność (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.), w konsekwencji tego, że – jej zdaniem – Sąd drugiej instancji dopuścił się przy orzekaniu rażących błędów dotyczących zastosowania prawa materialnego w ustalonym stanie faktycznym. Na wstępie wywodu skarżąca zaznaczyła, że „jak zostało to szeroko opisane w uzasadnieniu podstaw kasacyjnych, Sąd II instancji, podobnie jak Sąd I instancji nie dostrzegł podstaw odpowiedzialności in solidum pomiędzy agentem […], który swoim nieostrożnym zachowaniem (brakiem weryfikacji tożsamości klientów) doprowadził do wydania przez powódkę towaru o wartości ponad pół miliona złotych, za który to towar nie otrzymała zapłaty i osobą, która towar ten odbierała […] – jak się okazało podstępnie podającą się w relacji z agentem za inne osoby i podmioty, za co została skazana prawomocnym wyrokiem karnym.” Zdaniem skarżącej, zastosowanie w tym przypadku powinien znaleźć art. 366 § 1 i 2 k.c. i trudno o bardziej jaskrawy przykład odpowiedzialności in solidum niż ten, który zachodzi w niniejszej sprawie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
