Postanowienie SN z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. I USK 57/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania J. G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Rybniku
o emeryturę górniczą,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 listopada 2023 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z dnia 28 lipca 2022 r., sygn. akt III AUa 2341/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od ubezpieczonego J. G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rybniku kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
(J.K.)
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z 28 lipca 2022 r. oddalił apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w Rybniku z 19 października 2021 r., oddalającego jego odwołanie od decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rybniku z 14 stycznia 2020 r. odmawiającej ubezpieczonemu J. G. prawa do emerytury górniczej na podstawie art. 50a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, wobec nieudokumentowania przez wnioskodawcę wymaganych 25 lat pracy górniczej i pracy równorzędnej do pracy górniczej, a jedynie 1 rok, 7 miesięcy i 13 dni takiej pracy.
W wywiedzionej od powyższego orzeczenia skardze kasacyjnej odwołujący się, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całości, podniósł zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 50a ust. 1 w związku z art. 50c ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS w związku z załącznikiem nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki i kopalniach węgla brunatnego, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą, przez uznanie przez Sąd, że zajmowane przez ubezpieczonego stanowiska nie są tożsame ze stanowiskami wskazanymi w zarządzeniu, a w efekcie przyjęcie, iż skarżący nie spełnił warunku do nabycia emerytury górniczej, a to przez błędne przyjęcie przez Sąd, że świadczona przez ubezpieczonego praca nie spełniała przesłanek do uznania jej za pracę górniczą, (podczas gdy ze zgromadzonego w trakcie postępowania materiału dowodowego wynika, iż wykonywana przez niego praca spełniała konieczne kryteria), co w efekcie skutkowało przyjęciem, że skarżący nie nabył prawa do emerytury górniczej w wysokości półtorakrotnej. Odwołujący się podniósł także zarzut naruszenie prawa procesowego: art. 227 w związku z art. 243 k.p.c., przez błędne uznanie przez Sąd, że ubezpieczony nie wykonywał pracy górniczej, o której mowa w załączniku nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki i kopalniach węgla brunatnego, podczas gdy ustalając charakter świadczonej pracy Sąd oparł się w głównej mierze na wyjaśnieniach skarżącego i opinii biegłego, co do której pełnomocnik ubezpieczonego wniósł szereg zastrzeżeń, pomijając treść wynikającą z dokumentów dołączonych do akt sprawy, w szczególności pismo wystosowane przez ówczesnego pracodawcę ubezpieczonego, z którego wprost wynikał charakter pracy skarżącego i fakt, iż stanowiska zajmowane przez ubezpieczonego w spornym okresie są tożsame ze stanowiskami wymienionymi w wyżej przytoczonym załączniku nr 1.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
