Postanowienie SN z dnia 12 stycznia 2024 r., sygn. I CSK 6796/22
12 stycznia 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Roman Trzaskowski
na posiedzeniu niejawnym 12 stycznia 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa M.N.
przeciwko Bankowi […] spółce akcyjnej w W.
o zapłatę i ustalenie,
na skutek skarg kasacyjnych M.N. oraz Banku […] spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z 27 kwietnia 2022 r., I ACa 137/21,
1. przyjmuje do rozpoznania skargę kasacyjną powódki;
2. odmawia przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej pozwanego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie w punkcie pierwszym (I) zmienił ww. wyrok Sądu Okręgowego w punkcie pierwszym częściowo w ten sposób, że oddalił powództwo o odsetki ustawowe za opóźnienie od kwot zasądzonych na rzecz powódki za okres od 9 czerwca 2020 r. do dnia 18 listopada 2020 r. oraz za okres od dnia 1 marca 2022 r. do dnia zapłaty oraz zastrzegł, że zapłata zasądzonych na rzecz powódki kwot nastąpi po zaoferowaniu pozwanemu przez powódkę kwoty 239 470 zł, w punkcie drugim (II) oddalił apelację pozwanego w pozostałym zakresie, a w punkcie trzecim (III) orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.
W skardze kasacyjnej, w uzasadnieniu wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, pozwany wskazał przyczynę kasacyjną określoną w art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c. Jego zdaniem w sprawie wystąpiły istotne zagadnienia prawne wyrażające się w następujących pytaniach:
1) czy w świetle art. 111 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (ówcześnie tekst jedn. z 2002 r., Nr 72, poz. 665 ze zm.; dalej – „Prawa bankowe”) w związku z art. 24 ust. 3 i z art. 17 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (w dacie zawarcia umowy tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 1, poz. 2) w związku z art. 2 ust. 2 lit. c i art. 12 ust. 1 lit. d rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) numer 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz. Urz. UE L 2014, nr 173, s. 1; dalej - „rozporządzenie MAR") w związku z art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 ze zm.), postanowienia indeksacyjne zawierające odesłanie do wewnętrznych tabel kursowych banku, w których następowało określenie kursu waluty, mogą być uznane za sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszające interes kredytobiorcy, a tym samym mogą być uznane za postanowienia niedozwolone (abuzywne) w rozumieniu przepisu art. 385 § 1 k. c., w sytuacji gdy kursy publikowane przez bank miały rynkowy charakter, a bank podlegał stałemu nadzorowi przez organy administracji, a przez to czy nieustalenie przez Sąd dostępnymi lub wnioskowanymi środkami dowodowymi wysokości rzeczywistej szkody konsumenta może prowadzić do kategorycznego uznania zapisów dotyczących ustalania kursu za abuzywne, nawet pomimo ich nieprecyzyjnego brzmienia w tym zakresie w samej umowie, a w konsekwencji czy może prowadzić do uznania przez Sąd, że sam sposób ustalania kursów w Banku miał wpływ na jednoznaczne stwierdzenie, iż w majątku konsumenta doszło do szkody per se w rozumieniu art. 385 § 1 k.c. ergo czy precyzyjne scharakteryzowanie zapisów ustalania kursu w umowie kredytowej spełnia kryteria uznania je za dozwolone i wiążące dla konsumenta w rozumieniu art. 385 § 1 k.c., a przez to nie prowadzi do ich oceny jako abuzywnych?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
