Postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2024 r., sygn. III USK 449/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Renata Żywicka
w sprawie z odwołania D. L.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Legnicy
z udziałem A. L.
o ubezpieczenia społeczne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 stycznia 2024 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 16 marca 2022 r., sygn. akt III AUa 1715/20,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
(J.K.)
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 16 marca 2022 r., na skutek apelacji organu rentowego, zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 4 sierpnia 2020 r. w ten sposób, że oddalił odwołanie D. L. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Legnicy z dnia 30 grudnia 2019 r. stwierdzającej, że odwołująca się jako pracownik u płatnika składek P. A. L. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu w od 19 lipca 2019 r.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej odwołująca się, zaskarżając wyrok Sądu drugiej instancji w całości, podniosła zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego: art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 22 k.p. - przez błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, iż umowa o pracę zawarta przez odwołującą się z jej pracodawcą, była umową zawartą wyłącznie dla pozoru celem uzyskania prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, podczas gdy z okoliczności wykazanych za pomocą materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie jednoznacznie wynika, że D. L. skutecznie nawiązała stosunek pracy z firmą P. A. L. i wykonywała czynności wyczerpujące cechy stosunku pracy przewidziane przedmiotową umową w ramach pracowniczego podporządkowania na ryzyko pracodawcy, w szczególności realizowała wyznaczone jej przezeń zadania, a także pozostawała w gotowości do ich wykonywania w wymiarze czasu pracy ustalonym umową o pracę. Ponadto skarżąca podniosła zarzut naruszenia przepisów postępowania: art. 233 § 1 k.p.c. przez brak wszechstronnej analizy materiału dowodowego oraz przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na jednostronnej i wybiórczej ocenie zgromadzonych dowodów oraz pominięcie reguł interpretacyjnych opartych na zasadach doświadczenia życiowego, co miało istotny wpływ na wynik sprawy i doprowadziło Sąd drugiej instancji do wydania nieprawidłowego orzeczenia w postępowaniu apelacyjnym, które to uchybienia przejawiały się w nieuwzględnieniu przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu całokształtu okoliczności sprawy, w szczególności w ogólnikowo uzasadnionej odmowie wiarygodności zeznań J. Ż. przy jednoczesnym uznaniu za miarodajne, a wymagających w świetle doświadczenia życiowego daleko idącej ostrożności wobec zeznań świadka B. K. zwolnionej dyscyplinarnie, a zatem potencjalnie zainteresowanej złożeniem zeznań mających wywrzeć negatywny skutek dla skonfliktowanego z nią pracodawcy lub jego rodziny; jak również nie zostały prawidłowo w świetle zasad logicznego wnioskowania i doświadczenia życiowego prawidłowo wyprowadzone końcowe wnioski co do rzeczywistego wykonywania obowiązków pracowniczych przez powódkę lub pozostawania przez nią w gotowości do pracy, podczas gdy według ustaleń Sądu drugiej instancji - niekwestionowanych przez organ rentowy - oprócz samego faktu podlegania ubezpieczeniu społecznemu w interesie powódki leżało regularne, zaangażowane świadczenie pracy mające według zaleceń leczących ją lekarzy psychiatrów silnie skuteczne działanie terapeutyczne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
