Postanowienie SN z dnia 15 listopada 2023 r., sygn. III USK 364/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Renata Żywicka
w sprawie z odwołania B. M.
od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie.
o wysokość emerytury policyjnej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 listopada 2023 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 11 kwietnia 2022 r., sygn. akt III AUa 1128/21,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
(G.Z.)
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2022 r. w sprawie z odwołania B. M. od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie wysokości emerytury policyjnej, oddalił apelację odwołującego się od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 marca 2021 r., którym oddalono odwołanie.
Od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną wywiódł odwołujący się. Zaskarżył wyrok w całości, a skargę kasacyjną oparł na naruszeniu prawa materialnego: 1) art. 13b ust. 1 pkt 5 litera d tiret 1; litera d tiret 9, litera c tiret 6 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2023 r., poz. 1280; dalej: ustawa zaopatrzeniowa), przez nieuzasadnione zastosowanie, w stosunku do B. M. powodem czego było nieuprawnione uznanie służby B. M. jako pełnionej na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu tego przepisu; 2) art. 15c i 22a w zw. z art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż świadczenia, które przysługiwały B. M. powinny zostać obniżone z uwagi na fakt pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa; 3) art. 2 Konstytucji RP, polegające na arbitralnym obniżeniu przysługującego skarżącemu świadczenia emerytalnego, co narusza zasadę ochrony praw nabytych i zasadę sprawiedliwości społecznej, a także zasadę zaufania obywatela do państwa i tworzonego przez nie prawa oraz niedziałania prawa wstecz, wynikające z zasady demokratycznego państwa prawnego; 4) art. 2 Konstytucji w zw. z art. 4 protokołu 7 do Konwencji, jak też art. 50 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, przez naruszenie zasady podwójnego karania za ten sam polegający na dwukrotnym zastosowaniu sankcji w postaci obniżenia świadczeń emerytalnych za ten sam okres służby; 5) art. 10 Konstytucji RP, przez pominięcie zasady podziału i równowagi władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej z uwagi na wydanie decyzji będącej realizacją kary zapisanej w ustawie; 6) art. 30 Konstytucji RP oraz art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z uwagi na działanie niezgodne z zasadą ochrony godności człowieka; 7) art. 31 ust. 3 Konstytucji RP z uwagi na naruszenie zasady proporcjonalności przy nieuzasadnionym przywołaniu zasady sprawiedliwości społecznej oraz zastosowaniu w rzeczywistości represji ekonomicznych w stosunku do skarżącego; 8) art. 32 Konstytucji RP oraz art. 14 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz art. 21 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej z uwagi na nierówne traktowanie B. M. w stosunku do innych funkcjonariuszy i nieuzasadnioną dyskryminację w stosunku do niego; 9) art. 42 ust. 1 Konstytucji przez zastosowanie w ustawie emerytalnej odpowiedzialności zbiorowej i ukaranie B.M. za bliżej nieokreślone czyny, pomimo iż nigdy nie popełnił on żadnego przestępstwa; 10) art. 42 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 2 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz art. 21 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej z uwagi na naruszenie zasady domniemania niewinności poprzez ustawowe uznanie B. M. jako osoby naruszającej prawo przez bliżej niesprecyzowane pełnienie służby na rzecz totalitarnego państwa i poddanej karze w postaci obniżenia świadczeń emerytalnych; 11) art. 67 ust. 1 Konstytucji RP z uwagi na arbitralne i całkowicie nieuzasadnione częściowe pozbawienie świadczeń za okres służby do 31 lipca 1990 r., a także obniżenie świadczeń emerytalnych skarżącego za okresy służby wypracowane od 1 sierpnia 1990 r., co stanowi nieuzasadnione naruszenie przysługującego B. M. prawa do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
