Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2023 r., sygn. III PSK 113/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa A.Ł.
‎przeciwko P. w W.
‎o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 28 listopada 2023 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie
‎z dnia 25 maja 2022 r., sygn. akt VIII Pa 226/21,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4290 (cztery tysiące dwieście dziewięćdziesiąt) złotych z odsetkami ustawowymi (art. 98 § 1¹ kpc) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

M.G.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z dnia 25 maja 2022 r. oddalił apelację wniesioną przez pozwany P. w W. od wyroku Sądu Rejonowego Lublin Zachód – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 31 sierpnia 2021 r.

Pozwany P. w W. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 25 maja 2022 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego, to jest art. 45 § 2 k.p. w związku z art. 56 § 2 k.p. i art. 8 k.p.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący podniósł, że zachodzi oczywista zasadność skargi kasacyjnej w zakresie podniesionych zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego przez ich błędną wykładnię, to jest art. 56 § 1 k.p. i art. 57 § 2 k.p. w świetle obowiązującego stanu prawnego i faktycznego sprawy, to jest niemożliwości przywrócenia powoda na stanowisko, które nie istnieje, jak również z uwagi na uzasadniony zarzut nadużycia prawa przez powoda. Oczywista zasadność skargi polega na błędnej wykładni treści przepisów art. 56 § 2 k.p. w związku z art. 45 § 2 k.p. i pominięciu, iż w sprawie zachodzi faktyczna niemożność przywrócenia powoda na stanowisko pracy, a także pominięcie normy 8 k.p. i art. 477k.p.c. Powód - jako były członek zarządu - domagał się przywrócenia go na stanowisko, które w świetle obowiązujących przepisów prawa nie istnieje, a przywrócenie go na to stanowisko nie jest samodzielną decyzją pozwanego, ale uzależnione jest od wydania pozytywnej opinii ministra. Jak ponadto wykazał skarżący, do której to argumentacji Sąd Okręgowy w żadnym miejscu się nie odniósł, powód w rażący sposób nadużywa swego prawa, żądając od skarżącego wykonania niemożliwego.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się