Postanowienie SN z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. I CSK 6334/22

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Marta Romańska

na posiedzeniu niejawnym 7 grudnia 2023 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa M.P. i P.P.
‎przeciwko X. spółce akcyjnej w W.
‎o zapłatę,
‎na skutek skargi kasacyjnej X. spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu
‎z 23 czerwca 2022 r., II Ca 1196/21,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania

2) zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od doręczenia pozwanemu odpisu niniejszego postanowienia, tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

A.W.

UZASADNIENIE

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
‎w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego
‎w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym,
‎o których jest mowa w art. 398⁹ § 1 k.p.c.

Pozwany wniósł o rozpoznanie skargi kasacyjnej do rozpoznania na podstawie art. 398§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c., wskazując, że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne, które sformułował w formie pytań: „a) w jaki sposób, biorąc pod uwagę ugruntowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowisko, iż w celu ustalenia, czy klauzula znacząco narusza interesy konsumenta, trzeba (...) wziąć pod uwagę, czy pogarsza ona położenie prawne konsumenta w stosunku do tego, które – w braku umownej regulacji – wynikałoby z przepisów prawa, tym dyspozytywnych, należy dokonać oceny, czy sytuacja kredytobiorcy kształtowałaby się korzystniej, gdyby postanowienia odsyłające do kursów kupna i sprzedaży walut obcych z Tabel kursowych banków nie zostały w umowie zastrzeżone?‎W szczególności czy ocena taka wiązać miałaby się z porównaniem wartości kursów, jakie oferował w swoich tabelach kursowych bank kredytujący z kursami oferowanymi na rynku walutowym przez inne podmioty oferujące usługi kupna/sprzedaży walut czy też z oficjalnym kursem wymiany (kurs NBP z Tabeli‎A lub C) i jaki moment pozostaje miarodajny dla dokonania takiego porównania (data zawarcia Umowy Kredytu, data wypłata kredytu/transz, data spłaty rat kredytu)?”; „b) czy w sytuacji, w której zawarta przez konsumenta umowa kredytu zawiera alternatywne warianty jej wykonania, a wybór wariantu zostaje pozostawiony konsumentowi, to czy jeden z takich wariantów może być uznany za abuzywny biorąc pod uwagę, że ocena abuzywności danej klauzul in concreto wymaga uwzględnienia postanowień całej umowy, rozkładu praw i obowiązków stron i ryzyk jakie ponoszą w tej konkretnej umowie, a także okoliczności związane z jej zawarciem, a jeśli odpowiedź na w/w pytanie byłaby twierdząca, czy brak niedozwolonego charakteru pozostałych wariantów wykonania Umowy prowadzi do utrzymania w mocy umowy po eliminacji z jej treści wariantu uznanego za niedozwolony?”; „c) czy klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu wyrażonego (denominowanego) w walucie obcej określają „świadczenia główne” stron tej umowy w rozumieniu przepisu art. 385 § 1 zd. 2 k.c., czy spełniają jedynie funkcję pomocniczą dla tych świadczeń, i czy w tym drugim przypadku, ich eliminacja‎z treści umowy jako postanowień niedozwolonych jest równoznaczna‎z pozbawieniem umowy jej elementów przedmiotowo istotnych (essentialia negotii) prowadzącym do nieważności bezwzględnej umowy?”; „d) czy dla oceny możliwości dalszego obowiązywania umowy kredytu, po stwierdzeniu w jej treści postanowień abuzywnych decydujący jest stan rzeczy na datę zawarcia umowy, czy też stan rzeczy istniejący w dacie rozstrzygania sporu względnie wniesienia pozwu (zaistnienia sporu)? Czy w przypadku umowy kredytu, która została‎w całości wykonana i uległa rozwiązaniu przed datą rozstrzygania sporu, dopuszczalne jest jej unieważnienie (stwierdzenie nieważności) w następstwie ustalenia w jej treści postanowień niedozwolonych, a jeśli tak to jakie znaczenie należy nadać wymogowi złożenia przez kredytobiorcę oświadczenia w przedmiocie zgody na dalsze trwanie umowy, skoro w dacie wyrażania takiej zgody umowa już nie obowiązuje?”.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się